Jan Dorantt

podpułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1899 Zwierzyniec
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 1971 Falkirk Anglia
Przebieg służby
Lata służby	1918–1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	7 Pułk Ułanów Lubelskich Szkoła Podchorążych Piechoty zapasowa kompania saperów nr 2 IX Batalion Saperów 2 Pułk Saperów Kaniowskich XXVII Batalion Saperów Szkoła Podchorążych Saperów 4 Pułk Saperów (II RP) Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa 90 Batalion Saperów (1939) 10 Kompania Saperów 1 Dywizja Pancerna (PSZ)
Stanowiska	dowódca plutonu kierownik składów komendant parku adiutant batalionu dowódca kompanii szkolnej dowódca kompanii dowódca saperów dowódca batalionu saperów
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Jan Dorantt (ur. 4 marca 1899 w Zwierzyńcu, zm. 31 sierpnia 1971 w Falkirk) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Urodził się 4 marca 1899 roku w Zwierzyńcu. W Kijowie ukończył szkołę, zdał maturę i też tam należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 7 pułku ułanów. Od 10 marca do 1 października 1919 roku był uczniem klasy „M” w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej. Szkołę ukończył z 64. lokatą na 123 absolwentów^[1]. Pełni obowiązki dowódcy szkoły podoficerskiej w kompanii zapasowej saperów nr 2. W marcu 1920 roku jako adiutant IX batalionu saperów został skierowany na front.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie 2 Armii, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk Saperów Kaniowskich^[2]. W 2 pułku saperów służył do 1934 roku na stanowisku adiutanta XXVII batalionu saperów, kierownika składów i warsztatów technicznych, dowódcy kompanii saperów, komendanta parku i dowódcy kompanii szkolnej^[3]. W 1925 roku ukończył 7-miesięczny Kurs Doskonalenia Oficerów w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów. W 1935 roku został wykładowcą w Szkole Podchorążych Saperów. W 1937 roku został przeniesiony do 4 batalionu saperów w Przemyślu na stanowisko dowódcy kompanii saperów. W styczniu 1939 roku, po przeformowaniu 4 batalionu saperów w 4 pułk saperów, objął w nim stanowisko dowódcy I batalionu.

W 1939 roku, w czasie mobilizacji alarmowej, objął dowództwo 90 batalionu saperów^[4]. Na czele tego pododdziału walczył w kampanii wrześniowej. Następnie przedostał się na Zachód, gdzie był dowódcą 10 kompanii saperów. Od sierpnia 1943 roku do 10 czerwca 1947 roku, w stopniu podpułkownika, był dowódcą saperów 1 Dywizji Pancernej, z którą przebył cały szlak bojowy^[5].

Po wojnie osiedlił się w Anglii. W 1954 roku został dyrektorem fabryki w Falkirk w Szkocji^[6][7]. „Był bardzo dobrym oficerem, niezwykle zdolnym, pracowitym i wytrwałym, posiadającym gruntowną wiedzę techniczną, pasjonującym się naukami technicznymi i elektrotechniką. Był jednym z propagatorów zmodernizowania i utechnicznienia saperów”^[8]. Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 108N-6-16)^[9].

• podporucznik – 3 maja 1922 ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 38. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[10].
• porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1920 roku^[11]
• kapitan – 29 stycznia 1932 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów^[12].
• major – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 lokata 13^[13][14]

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 11150^[15]
• Krzyż Walecznych
• Medal Wojska^[16]
• Medal Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[17]
• Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)^[18]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Krzyż Legionowy
• Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania)^[19]
• Krzyż Wojenny z palmą (Francja)^[20]

• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy „Bellona”, 2001. ISBN 83-11-09287-7. Brak numerów stron w książce
• Adam Julian Szugajew, Saperzy w Służbie Polsce, Londyn 1985.
• Zdzisław Cutter, Polskie Wojska Saperskie w 1939, Częstochowa 2003, ISBN 83-7098-834-2.
• MieczysławM. Borchólski MieczysławM., Z saperami generała Maczka, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990, ISBN 83-11-07794-0, OCLC 834112494 . Brak numerów stron w książce
• Stanisław Maczek, Od podwody do czołga, Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1990.
• Juliusz Tym: 1. Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-61529-27-9.
• „Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930 szkice z dziejów szkół piechoty polskiej” Ostrów - Komorowo 1930.
• „Dziesięć lat istnienia 2 pułku saperów Kaniowskich 1918–1928”, Warszawa 1928.
• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939; stan na dzień 23 marca 1939. Księgarnia, 2006. Brak numerów stron w książce
• Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924.
• Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928.
• Rocznik Oficerski 1932, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1932.