Jan Kozłowski

podpułkownik intendent dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1882 Lwów
Data i miejsce śmierci	12 lutego 1942 Obóz Koncentracyjny Buchenwald
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Austriackie Wojsko Polskie
Jednostki	Wojsko Austriackie 9 p.p., 89 p.p Wojsko Polskie Intendentura
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna 1918–1921
Późniejsza praca	Dyrektor Ubezpieczalni Społecznej w Zamościu
Odznaczenia

Jan Kozłowski^[1] (ur. 17 kwietnia 1882, zm. 12 lutego 1942) – podpułkownik intendent dyplomowany Wojska Polskiego.

Urodził się 17 kwietnia 1882^[2] we Lwowie jako syn Grzegorza i Heleny^[3]. W latach 1899–1903 uczył się w Szkole Kadetów Piechoty we Lwowie. Naukę ukończył 18 08 1903 roku i został wcielony jako kadet, zastępca oficera do 9 p.p. Armii Austriackiej. W listopadzie 1905 roku mianowany podporucznikiem. Ukończył dziewięciomiesięczny kurs jazdy konnej i łączności w Jarosławiu oraz dwumiesięczny kurs prowiantowy w Krakowie. 01 05 1911 roku awansowany na porucznika. Od 01 11 1911 roku przeniesiony do 89 p.p. Armii Austriackiej jako oficer prowiantowy. 01 11 1915 mianowany kapitanem. Służbę w 89 p.p. pełnił do 01 11 1918 roku^[3]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Od 06 12 1918 roku do 14 05 1919 roku w rezerwie oficerów we Lwowie, następnie do przeniesienia w stan spoczynku służył kolejno: 1919–1920 w Wojskowych Zakładach Gospodarczych w Stryju (kierownik), 1920–1921 w Rejonowych Zakładach Gospodarczych w Stryju (kierownik), 1921–1924 OK X Intendentury (szef), 1925–1927 10 Oddział Służby Intendentury (p.o. dowódca), 1927–1928 10 Oddział Służby Intendentury (dowódca), 1928–1929 10 Okręg Sztabu Intendentury (p.o. szefa), 1929 intendentura OK X (szef), 1929–1930 Intendentura i Tabory OK X (szef)^{[3][4][5][6][7][8][9][10]}

31 10 1925 roku ukończył naukę w Wyższej Szkole Intendentury z wynikiem ogólnym bardzo dobrym. Został awansowany do stopnia podpułkownika w korpusie oficerów administracji dział gospodarczy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[11][12][13]. Jako podpułkownik intendent dyplomowany przeniesiony w stan spoczynku 30 04 1930 roku^[3] i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sosnowiec^[14]

Pełnił stanowisko dyrektora Ubezpieczalni Społecznej w Zamościu do czasu aresztowania przez niemców^[15][16].

Podczas II wojny światowej po aresztowaniu przez niemców 17 06 1940 roku osadzony w Rotundzie Zamojskiej, a następnie w obozach Oranienburg-Sachsenhausen (1940), Dachau (1941–1942) oraz przez dwa lata w Buchenwaldzie (1941–1942), gdzie zmarł 12 lutego 1942^[15][17] i pochowany został w zbiorowej mogile.

Był żonaty, żona Janina z domu Frankowska^[3], miał synów^[15]: Andrzeja urodzonego 22 09 1917 roku i Stefana urodzonego 04 06 1922 roku.

Dodatkowe informacje:

Symboliczny nagrobek znajduje się na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, kwatera L, rząd 24, grób nr 19. W Rotundzie Zamojskiej umieszczona jest pamiątkowa tablica.

W literaturze: w książce napisanej przez Zygmunta Klukowskiego "Dziennik z lat okupacji" jest zamieszczona dwukrotnie informacja o Janie Kozłowskim: o aresztowaniu i druga o śmierci^[18]. Książka zawiera także opis katuszy, które przeżywali więźniowie po aresztowaniu w Rotundzie Zamojskiej

13 sierpnia 1939 roku w "Tygodniku społeczno - gospodarczym Prawda" wydawanym w Zamościu ukazał się artykuł z podziękowaniem dla Ubezpieczalni Społecznej w Zamościu za zorganizowanie kolonii dla dzieci najbiedniejszych oraz opis osobistej opieki nad kolonią sprawowaną przez dyrektora Jana Kozłowskiego.

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.