 Jan Malicki (2008) | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 czerwca 1958 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
historyk |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
Dyrektor Studium Europy Wschodniej UW |
| Odznaczenia | |
       
| |
Jan Malicki (ur. 24 czerwca 1958 w Dębach Szlacheckich) – polski historyk, w okresie PRL działacz opozycyjny i publicysta wydawnictw podziemnych, współorganizator i od 1990 dyrektor Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1983 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, studiował również historię sztuki i filologię klasyczną. W latach 1983–1986 był doktorantem w Instytucie Historycznym UW, jednak stopnia doktora nie uzyskał[1].
Równolegle z działalnością naukową prowadził działalność opozycyjną. Od 1978 był kolporterem niezależnych pism, m.in. „Głosu”, „Biuletynu Informacyjnego KOR”, „Placówki”. W 1981 był współzałożycielem, a następnie jednym z redaktorów niezależnego czasopisma „Obóz”: w latach 1981–1983 sekretarzem redakcji, a w latach 1983–1985 redaktorem naczelnym. W latach 1983–1985 organizator i kierownik podziemnego Instytutu Europy Wschodniej oraz współpracownik organizacji „Niepodległość”.
W maju 1985 został aresztowany, a w listopadzie skazany na 1,5 roku więzienia w zawieszeniu na 4 lata i grzywnę.
W 1989 powrócił do pracy publicystycznej i naukowej. Wszedł ponownie w skład redakcji „Obozu”, a w 1990 brał udział w zakładaniu Studium Europy Wschodniej w ramach Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Obecnie jest dyrektorem SEW. Pełni również funkcje redaktora naczelnego kwartalnika Przegląd Wschodni, a także dyrektora i koordynatora Programu Stypendialnego im. Konstantego Kalinowskiego. Został członkiem rady Fundacji „Pomoc Polakom na Wschodzie” im. Jana Olszewskiego[2].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009)[3]
- nagroda im. Adolfa Bocheńskiego (wespół z Jerzym Turowiczem) (1993)
- nagrodą Fundacji Józefa Piłsudskiego – nagrodą Historyczną im. Jerzego Łojka (1999)[4]
- Medal im. Iwane Dżawachiszwili Tbiliskiego Uniwersytetu Państwowego (2003)
- Stypendium im. Rasulzade, Baku (2006)
- Medal Uniwersytetu w Kamieńcu Podolskim (2007)
- Nagroda im. św. Grzegorza Peradze (2010)
- Doktor honoris causa Uniwersytetu im. Grzegorza Peradze w Tbilisi (2009)
- Złota Odznaka Wschodnioeuropejskiego Państwowego Uniwersytetu w Łucku (2013)
- Doktor honoris causa Akademii Ostrogskiej w Ostrogu (2013)
- Doktor honoris causa Narodowego Uniwersytetu Przykarpackiego w Iwanofrankiwsku (2013)
- Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” (2006)[6]
- Medal Uznania Ministra Kultury Bułgarii (2008)
- Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej (cywilny, 2009)[7]
- Order Honoru (Gruzja, 2011)
- Odznaka Honorowa „Bene Merito” (2011)[8][9]
- Dyplom Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy i Ambasady Ukrainy w Warszawie „Za wybitny wkład w rozwój ukraińsko-polskiego partnerstwa strategicznego” (2013)
- Odznaka Państwowej Służby Sytuacji Nadzwyczajnych Ukrainy, obwód iwanofrankiwski, „Za zasługi w zakresie obrony cywilnej” (2013)
- Medal honorowy „Za zasługi dla Prikarpatia” obwodu iwanofrankowskiego (2013)
- Nagroda „Rzeczpospolitej” im. Jerzego Giedroycia (2013)[10][11]
- Medal CEW UMCS im. św. Cyryla i Metodego (2017)
- Medal jubileuszowy „25 lat niepodległości Ukrainy” (Ukraina, 2016)[12]
- Medal „Za owocną pracę na rzecz Białorusi” (Zjednoczony Gabinet Przejściowy Białorusi, 2025)[13][14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ludzie Nauki [online], ludzie.nauka.gov.pl [dostęp 2024-12-20].
- ↑ Rada i Zarząd. pol.org.pl. [dostęp 2025-03-01].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 czerwca 2009 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2009 r. nr 78, poz. 974) – pkt 2.
- ↑ Nagroda im. Jerzego Łojka (1999) [online], pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2017-07-04].
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], gov.pl [dostęp 2024-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-18] (pol.).
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė [online], Apdovanotų asmenų duomenų bazė | Lietuvos Respublikos Prezidentas [dostęp 2020-10-21] (lit.).
- ↑ 44/2009. (III. 28.) KE határozata, kitüntetés adományozásáról [online], kozlonyok.hu, s. 7750 [dostęp 2013-12-11] (węg.).
- ↑ Nagroda Bene Merito dla dyr. Jana Malickiego, Studium Europy Wschodniej UW, studium.uw.edu.pl [dostęp 2013-12-11] [zarchiwizowane 2013-12-11].
- ↑ Uroczystość wręczenia Odznaki Ministra Spraw Zagranicznych „Bene merito” za działalność wzmacniającą pozycję Polski na arenie międzynarodowej, polskapomoc.gov.pl [dostęp 2013-12-11] [zarchiwizowane 2013-12-11].
- ↑ Jan Malicki laureatem Nagrody im. Jerzego Giedroycia, tvpparlament.pl, 3 grudnia 2013 [dostęp 2013-12-11] [zarchiwizowane 2015-02-21].
- ↑ Jan Malicki laureatem Nagrody im. Jerzego Giedroycia [online], uw.edu.pl, 5 grudnia 2013 [dostęp 2013-12-11] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-13].
- ↑ Указ Президента України №340/2016 – Офіційне інтернет-представництво Президента України [online] [dostęp 2016-08-23].
- ↑ Post Swiatłany Cichanouskiej [online], x.com, 9 stycznia 2025 [dostęp 2024-01-10] (ang.).
- ↑ Swiatłana Cichanouska na UW [online], uw.edu.pl, 10 stycznia 2025 [dostęp 2025-01-31].
