Jan Nebesio

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1953 Sanok
Odznaczenia

Jan Stefan Nebesio (ur. 1 stycznia 1953 w Sanoku) – polski działacz związkowy i opozycji demokratycznej w PRL, radny Rady Miasta Sanoka.

Urodził się 1 stycznia 1953 w Sanoku jak syn Józefa (1914-1984^[1]) i Michaliny (1926-2015^[2])^[3][4][5]. Od grudnia 1970 do 1995 był pracownikiem Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” na wydziale W-5^[3][4]. Od września 1980 należał do NSZZ „Solidarność”, pełniąc funkcję społecznego zastępcy przewodniczącego NSZZ „S” na swoim wydziale^[3][4]. W 1981 został absolwentem Technikum Mechanicznego przy Centrum Kształcenia Ustawicznego w Sanoku^[4]. Po wprowadzeniu stanu wojennego działał w podziemiu^[4]. Był zatrzymywany 27 października 1982 (zwolniony), potem w listopadzie 1982 (zwolniony 31 grudnia 1982)^[4]. 31 sierpnia 1983 Sąd Wojewódzki w Krośnie na mocy amnestii umorzył postępowanie prowadzone przeciw niemu, zaś został wtedy zastosowany dozór oraz okres próby w wymiarze trzech lat^[3][4][5]. W okresie od 2 listopada 1982 do 19 marca 1984 był rozpracowywany przez Wydział V komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej / Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krośnie w ramach SOR o kryptonimie „Powielacz”, a do 24 sierpnia 1989 przez p. V Rejonowego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Sanoku w ramach SOR o kryptonimie „Inicjatywa^[4]. W latach 80. działał w podziemnej „Solidarności”, udzielając się przy organizacji uroczystości i manifestacji^[4]. Od 1986 należał do Solidarności Walczącej, kierował sanockim pododdziałem tej organizacji^[4]. 30 września 1988, wspólnie z Kazimierzem Gierczakiem, Henrykiem Kozikiem i Franciszkiem Obercem, założył komisję wzgl. Komitet Organizacyjny „Solidarności” w Autosanie celem relegalizacji^[3][4].

W 1989 był przewodniczącym Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Sanoku oraz działał w Komitecie Obywatelskim w Sanoku^[3][4]. Od 1990 należał do Partii Wolności, był szefem biura tejże w Sanoku, od 1991 przewodniczącym struktur^[3][4]. Pod koniec 1993 wyrokiem Sądu Najwyższego został uniewinniony^[3]. W wyborach samorządowych w 1994, startując z listy Podkarpackiego Forum Prawicy – Koalicja Dla Sanoka, uzyskał mandat radnego Rady Miasta Sanoka kadencji 1994-1998^{[6][7][8][9][4]}. W 1997 założył w Autosanie oddziału związku „Sierpień 80”^[4]. W lipcu 1998 został wybrany wiceprzewodniczącym zarządu okręgowego Ruchu Odbudowy Polski w województwie krośnieńskim^[10]. W wyborach samorządowych w 1998 ubiegał się o mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując z listy Ruchu Patriotycznego „Ojczyzna”^[11]. W październiku 2001 został wybrany naczelnikiem szkolenia w gnieździe Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku^[12]. Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Sanoka w wyborach samorządowych 2010 startując z listy Prawa i Sprawiedliwości^[13].

Żonaty z Różą Nebesio, ma trzy córki^[3].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej)^[14][15]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2020)^[16].
• Krzyż Solidarności Walczącej (2011)^{[potrzebny przypis]}
• Tytuł „Zasłużony dla Regionu Podkarpacia NSZZ Solidarność” (2010)^[17]