Jonathan Mestel

Jonathan Mestel, Saloniki 1988
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1957 Cambridge
Obywatelstwo	Anglia
Tytuł szachowy	arcymistrz (1982)
Ranking FIDE	2471
Ranking krajowy FIDE	niesklasyfikowany na liście aktywnych
Strona internetowa

Andrew Jonathan Mestel (ur. 13 marca 1957 w Cambridge) – angielski szachista, arcymistrz od 1982 roku, doktor matematyki stosowanej.

Jest synem astronoma Leona Mestela, nagrodzonego Medalem Eddingtona i Złotym Medalem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego. Pracuje w Imperial College London, zajmuje się magnetohydrodynamiką i dynamiką płynów. Od 1982 roku jest żonaty, ma jedno dziecko (syn David, ur. 1992).

W roku 1974 zdobył tytuł mistrza świata juniorów do 16 lat. Wkrótce awansował do czołówki brytyjskich szachistów, trzykrotnie (1976, 1983, 1988) zdobywając tytuł indywidualnego mistrza Wielkiej Brytanii. W roku 1982 jedyny raz w swojej karierze wystąpił w Las Palmas w turnieju międzystrefowym (eliminacji mistrzostw świata), zajmując IX miejsce^[1].

Wielokrotnie reprezentował Anglię w turniejach drużynowych, m.in.:

• sześciokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1976, 1978, 1980, 1982, 1984, 1988); czterokrotny medalista: wspólnie z drużyną – dwukrotnie srebrny (1984, 1988) i brązowy (1976) oraz indywidualnie – złoty (1984 – na V szachownicy)^[2],
• na drużynowych mistrzostwach świata (w roku 1985); dwukrotny medalista: wspólnie z drużyną – brązowy (1985) oraz indywidualnie – brązowy (1985 – na V szachownicy)^[3],
• trzykrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1977, 1980, 1983); trzykrotny medalista: wspólnie z drużyną – brązowy (1980) oraz indywidualnie – złoty (1983 – na IV szachownicy) i srebrny (1980 – na VII szachownicy)^[4].

Do jego największych sukcesów w turniejach międzynarodowych należą m.in. dz. III m. w mistrzostwach świata juniorów do lat 20 (Tjentište 1975, za Walerijem Czechowem i Larry Christiansenem, wraz z Wencisławem Inkiowem), dz. II m. w Birmingham (1975, za MIlanem Matuloviciem, wraz z Anthony Milesem), (dz. II m. w Londynie (1977, za Vlastimilem Hortem, wraz z Miguelem Quinterosem i Michaelem Steanem), dz. I m. w Esbjergu (1979, turniej The North Sea Cup, wspólnie z Laszlo Vadaszem), dz. I m. w Marbelli (1982, turniej strefowy, wraz z Johnem Nunnem, Johnem van der Wielem i Michaelem Steanem), III m. w Hastings (1983/84, za Larsem Karlssonem i Jonathanem Speelmanem) oraz dz. II m. w Esbjergu (1984, za Nigelem Shortem, wraz z Larsem Karlssonem).

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1984 r., z wynikiem 2545 punktów dzielił wówczas 35-37. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 3. miejsce (za Johnem Nunnem i Anthony Milesem) wśród angielskich szachistów^[5].

W 1997 r. został pierwszym szachistą w historii, który, posiadając tytuł arcymistrza nadany przed Międzynarodową Federację Szachową, otrzymał drugi - w dziedzinie rozwiązywania zadań szachowych^[6]. W tym samym roku zdobył w Puli tytuł mistrza świata w tej dyscyplinie^[7]. Na liście rankingowej w dniu 1 kwietnia 2014 r. dotyczącej rozgrywek w rozwiązywaniu zadań zajmował 20. miejsce na świecie z wynikiem 2551 punktów^[8].

• ChessBase Megabase 2007
• W.Litmanowicz, J. Giżycki, "Szachy od A do Z", tom I, Warszawa 1986, str. 587

• Jonathan Mestel – wybrane partie szachowe (ang.)
• Jonathan Mestel – profil na stronie FIDE (ang.)