 porucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Julian Jerzy Nieć (ur. 13 października 1908, zm. 1 października 1939 w Szczebrzeszynie[1]) – polski historyk, bibliotekarz, organizator życia naukowego na Wołyniu, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył gimnazjum w Rzeszowie i historię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie[1]. W czasie studiów był prezesem Koła Historyków Studentów UJ[1]. Doktorat w 1933 pod kierunkiem Władysława Konopczyńskiego. Od 1934 roku był kierownikiem biblioteki publicznej w Łucku[1]. Był współzałożycielem i sekretarzem powstałego w 1935 roku Wołyńskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[1], a także kustoszem Wołyńskiego Muzeum Regionalnego w Łucku[2]. Od 1936 roku był redaktorem pisma Ziemia Wołyńska[1]. Z ramienia Wydziału Archiwów wizytował wołyńskie biblioteki i archiwa. Awansował w korpusie oficerów rezerwy piechoty na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 875. lokatą, a później porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1938 i 239. lokatą[3].
Był oficerem rezerwy 24 Pułku Piechoty w Łucku. Po ogłoszeniu mobilizacji powszechnej przydzielony został do Ośrodka Zapasowego 27 Dywizji Piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim. Wziął udział w kampanii wrześniowej, walcząc w grupie pułkownika Płonki[1]. 29 września w walkach pod wsią Dzwola został ciężko ranny. Zmarł dwa dni później w szpitalu w Szczebrzeszynie[2][1].
Pochowany początkowo na cmentarzu parafialnym w Szczebrzeszynie, następnie ekshumowany i przeniesiony na Stary Cmentarz w Rzeszowie[1]. W 1964 roku szczątki Juliana Niecia i jego ojca Teofila zostały przeniesione na cmentarz Rzeszów-Pobitno i złożone w grobowcu rodzinnym[4].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Młodość ostatniego elekta: St. A. Poniatowski 1732-1764, Kraków : skł. gł. Gebethner i Wolff 1935[5].
- Rzeszowskie za Sasów: szkic historyczny, Rzeszów: Tow. Regionalne Ziemi Rzeszowskiej 1938[6] (wyd. 2 - Rzeszów: "Libri Ressovienses" 1994).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i A. K. Kunert, Z. Walkowski: Kronika kampanii wrześniowej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Edipresse Polska, 2005, s. 139. ISBN 83-60160-99-6.
- ↑ a b Głowacki 1986 ↓, s. 228, 422.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 54, 585.
- ↑ Z Rzeszowa na Wołyń. Julian Nieć - regionalista i publicysta [online], Podkarpacka Historia, 29 września 2023 [dostęp 2024-06-29] (pol.).
- ↑ Julian Nieć, Młodość ostatniego elekta : St. A. Poniatowski 1732-1764, Kraków: skł. gł. Gebethner i Wolff, 1935.
- ↑ Julian Nieć, Rzeszowskie za Sasów : szkic historyczny, Rzeszów: Tow. Regionalne Ziemi Rzeszowskiej, 1938.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Słownik biograficzny archiwistów polskich. T. I: 1918-1984. Warszawa-Łódź: 1988.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Aleksander Sałacki: Na straconych pozycjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07665-0.
- Janina Bieniarzówna, Nieć Julian [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria Prosińska-Jackl, Warszawa: Wiedza Powszechna 1994, s. 372.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Publikacje Juliana Niecia w Katalogu Biblioteki Narodowej [1]
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Publikacje Juliana Niecia w bibliotece Polona
