 nr rej. A/36 z 20.01.1971, dec. z 18.03.1966
| |
 Kamienica w 2007 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1885 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′11,33″N 19°27′21,61″E/51,769814 19,456003
| |
Kamienica Hermana Konstadta – kamienica znajdująca się w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 53. Kamienica została wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego 20 stycznia 1971 roku, z numerem A/36[1].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 80. XIX w. Herman Konstadt zakupił za sumę 40 tys. rubli działkę pod numerem 53. Wówczas znajdował się na niej parterowy dom, a na jego tyłach rozciągał się pas zieleni. Budowę kamienicy rozpoczęto po 1883 roku, a zakończono w 1885. Autorem projektu architektonicznego był Juliusz Adolf Jung, budowniczy pracujący dla przedsiębiorstwa I. K. Poznańskiego, w miejscu dawnego domu tkacza[2]. Ze względu na masywność bryły kamienicy była ona nazywana pałacem[3]. Po wystawieniu kamienicy została ona określona jako najpiękniejsza w Łodzi[4].
W kamienicy miały swoją siedzibę oraz składy różne przedsiębiorstwa, do których należały m.in.: Krusche i Ender, Towarzystwo Akcyjne Piotrkowskiej Manufaktury, Peterburskie Towarzystwo „Skorochód” (najelegantszy skład obuwia produkowanego przez to przedsiębiorstwo[4]), czy Leonhardt, Wolker i Girbardt SA[2]. Od 1918 roku w kamienicy mieściła się siedziba Związku Zawodowego Urzędników Miejskich w Łodzi[4].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Budynek posiada dekoracyjne formy neorenesansu francuskiego z elementami „stylu Franciszka I”. Charakterystycznym elementem kamienicy Hermana Konstadta jest wykusz nad bramą, którego dźwigają dwaj atlanci. Na wyższych kondygnacjach umieszczono kariatydy, natomiast budynek nakrywa wysoki dach z mansardami i żeliwną balustradką na kalenicy[5][6]. Oba piętra mają po dwa balkony tralkowe. Pomiędzy oknami znajdują się pilastry. Kondygnacje oddzielone są gzymsami, a pod gzymsem wieńczącym oraz pomiędzy drugą a trzecią kondygnacją znajduje się fryz z ornamentem roślinnym[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. nid.pl, 2011-12-31. s. 43. [dostęp 2017-12-29].
- ↑ a b Piotrkowska 53 [online], 30 marca 2017 [dostęp 2017-03-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-30].
- ↑ a b Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 197, ISBN 978-83-939822-4-0.
- ↑ a b c Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.
- ↑ Krzysztof Stefański, Atlas architektury dawnej Łodzi, Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, 2008, s. 83, ISBN 978-83-89790-32-3.
- ↑ ul. Piotrkowska 53 [online], 30 marca 2017 [dostęp 2017-03-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-30].
