Karin Enke

Karin Enke

Data i miejsce urodzenia	20 czerwca 1961 Drezno
Wzrost	180 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD Igrzyska olimpijskie złoto Lake Placid 1980 łyżwiarstwo szybkie (500 m) złoto Sarajewo 1984 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) złoto Sarajewo 1984 łyżwiarstwo szybkie (1500 m) srebro Sarajewo 1984 łyżwiarstwo szybkie (500 m) srebro Sarajewo 1984 łyżwiarstwo szybkie (3000 m) srebro Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (1000 m) srebro Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (1500 m) brąz Calgary 1988 łyżwiarstwo szybkie (500 m) MŚ w wieloboju złoto Inzell 1982 wielobój złoto Deventer 1984 wielobój złoto Haga 1986 wielobój złoto West Allis 1987 wielobój złoto Skien 1988 wielobój srebro Sainte-Foy 1981 wielobój srebro Karl-Marx-Stadt 1983 wielobój MŚ w wieloboju sprinterskim złoto West Allis 1980 wielobój złoto Grenoble 1981 wielobój złoto Helsinki 1983 wielobój złoto Trondheim 1984 wielobój złoto Karuizawa 1986 wielobój złoto Sainte-Foy 1987 wielobój srebro Alkmaar 1982 wielobój srebro West Allis 1988 wielobój Puchar Świata (500 m) 2. miejsce 1985/1986 3. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (1000 m) 1. miejsce 1985/1986 3. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (1500 m) 2. miejsce 1985/1986 2. miejsce 1987/1988 Puchar Świata (3000 m/5000 m) 3. miejsce 1985/1986 3. miejsce 1987/1988
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Karin Enke, również Karin Busch, Karin Kania, Karin Enke-Richter (ur. 20 czerwca 1961 w Dreźnie) – niemiecka panczenistka, wielokrotna medalistka olimpijska i wielokrotna medalistka mistrzostw świata, a także zdobywczyni Pucharu Świata.

Pod panieńskim nazwiskiem Enke startowała do końca sezonu 1980/1981. W 1981 roku po raz pierwszy wyszła za mąż i w sezonie 1981/1982 startowała pod nazwiskiem Karin Busch. Małżeństwo to nie trwało długo i w sezonach 1982/1983 i 1983/1984 wróciła do nazwiska panieńskiego. W 1984 roku wyszła za mąż po raz drugi, za swojego trenera Rudolfa Kanię, zmieniając nazwisko na Karin Kania. Pod tym nazwiskiem występowała do zakończenia kariery w 1988 roku. Po zakończeniu kariery jeszcze raz wyszła za mąż, przyjmując nazwisko Karin Enke-Richter. Obecnie jest rozwiedziona, ma jedną córkę.

Początkowo Karin Enke uprawiała łyżwiarstwo figurowe. W 1977 roku wystąpiła na mistrzostwach Europy w łyżwiarstwie figurowym w Helsinkach, zajmując dziewiąte miejsce wśród solistek. Pod koniec lat 70. skoncentrowała się jednak na łyżwiarstwie szybkim.

W 1980 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Lake Placid zwyciężając w biegu na 500 m. W zawodach tych wyprzedziła bezpośrednio Amerykankę Leę Mueller-Poulos oraz Natalję Pietrusiową z ZSRR. Dwa dni później była czwarta na dwukrotnie dłuższym dystansie, przegrywając walkę o medal ze swą rodaczką, Sylvią Albrecht. Najlepsze wyniki osiągnęła cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie, gdzie zdobyła cztery medale. W biegach na 1000 i 1500 m była najlepsza, a na dystansach 500 i 3000 m zajmowała drugie miejsce. W biegu na 500 m wyprzedziła ją Christa Rothenburger z NRD, a w najdłuższym biegu zwyciężyła kolejna reprezentantka NRD - Andrea Schöne. W pierwszym starcie na rozgrywanych w 1988 roku igrzyskach w Calgary zajęła trzecią pozycję w biegu na 500 m. Lepsze okazały się Bonnie Blair z USA oraz Christa Rothenburger. W dwóch kolejnych startach, na 1000 i 1500 m, zdobyła srebrne medale. W pierwszym przypadku zwyciężyła Rothenburger, a w drugim najlepsza była Yvonne van Gennip z Holandii. Wystartowała także na 3000 m, kończąc rywalizację na czwartej pozycji. W walce o podium lepsza była kolejna reprezentantka NRD, Gabi Zange. Bieg ten był jej ostatnim występem olimpijskim.

Starty na wielobojowych mistrzostwach świata rozpoczęła od zajęcia siedemnastego miejsca podczas mistrzostw świata w Hamar w 1980 roku. Na imprezach tego cyklu startowała jeszcze siedmiokrotnie, za każdym razem zdobywając medal. Na MŚ w Inzell (1982), MŚ w Deventer (1984), MŚ w Hadze (1986), MŚ w West Allis (1987) oraz MŚ w Skien (1988) zdobywała złote medale, a podczas MŚ w Sainte-Foy (1981) i MŚ w Karl-Marx-Stadt (1983) zajmowała drugie miejsce. W 1981 roku pokonała ją tylko Natalja Pietrusiowa, a dwa lata później zwyciężyła Andrea Schöne.

Enke ośmiokrotnie startowała na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim. W tej konkurencji zdobyła sześć złotych medali, na MŚ w West Allis (1980), MŚ w Grenoble (1981), MŚ w Helsinkach (1983), MŚ w Trondheim (1984), MŚ w Karuizawie (1986) i MŚ w Sainte-Foy (1987), a na MŚ w Alkmaar (1982) oraz MŚ w West Allis (1988) zdobywała srebrne medale.

Zdobywała ponadto srebrne medale na trzech edycjach mistrzostw Europy w wieloboju: ME w Heerenveen w 1981 roku, ME w Heerenveen w 1982 roku oraz podczas rozgrywanych rok później ME w Heerenveen.

Karin Enke wielokrotnie stawała na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym 21. zwycięstw. Ośmiokrotnie stawała na podium klasyfikacji końcowej, najlepszy wynik osiągając w sezonie 1985/1986, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji 1000 m. W tym samym sezonie była też druga w klasyfikacjach 500 i 1500 m oraz trzecia w klasyfikacji 3000 m/5000 m. Ponadto w sezonie 1987/1988 zajmowała trzecie miejsce w klasyfikacjach 500, 1000 i 3000 m/5000 m, a w klasyfikacji 1500 m była druga. Do dziś pozostaje dwunastą zawodniczką w historii pod względem wygranych zawodów PŚ^[1].

Po sukcesach w 1984 roku Enke była podejrzewana o stosowanie dopingu. Niemka nigdy oficjalnie się nie przyznała, jednak w 2003 roku odmówiła współpracy z komisją antydopingową w celu ustalenia, czy w reprezentacji NRD stosowano zabronione środki^[2]. W 2010 roku na podstawie akt Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD (Stasi) ustalono, iż Enke przyjmowała hormon powodujący wzrost masy mięśniowej^[3].

Ustanowiła łącznie 16 rekordów świata^[4].

• Profil na stronie Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-09)]. (ang.)
• Profil na stronie Schaats Statistieken.nl (niderl.)