Kazimierz Jarzębiński

major pilot
Data urodzenia	15 kwietnia 1897
Data śmierci	22 listopada 1957
Przebieg służby
Lata służby	do 1947
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	2 pułk piechoty LP 4 pułk piechoty LP 1 pułk Strzelców Podhalańskich 3 pułk lotniczy 2 pułk lotniczy SPL – Grupa Techniczna dywizjon 303
Stanowiska	dowódca eskadry dowódca dywizjonu zastępca komendanta
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Kazimierz Jarzębiński (ur. 15 kwietnia 1897, zm. 22 listopada 1957) – major pilot Wojska Polskiego i Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii.

Urodził się 15 kwietnia 1897 w rodzinie Walentego^[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 2 i 4 pułku piechoty Legionów Polskich. 13 września 1915 dostał się do rosyjskiej niewoli pod Hulewiczami na Wołyniu.

6 listopada 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 listopada tego roku podporucznikiem w piechocie. Pełnił wówczas służbę 1 pułku strzelców podhalańskich^[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale V Naczelnego Dowództwa, a jego oddziałem macierzystym był nadal 1 psp^[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1046. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4].

W 1923 roku pełnił służbę w 3 pułku lotniczym w Poznaniu, w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 46 lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych^[5]. W lipcu 1924 roku został dowódcą 15 eskadry myśliwskiej w Poznaniu i dowodził nią do czasu jej przemianowania na 112 eskadrę myśliwską w marcu 1925 roku^[6]. 1 grudnia 1924 roku awansował do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 15. lokatą^[7]. W 1932 roku był pomocnikiem attaché wojskowego w Paryżu, pułkownika dyplomowanego Jerzego Ferek-Błeszyńskiego^[8]. Z dniem 20 listopada 1933 został przeniesiony do 2 pułku lotniczego w Krakowie^[9]. 5 stycznia 1934 roku został dowódcą 21 eskadry liniowej, 20 września 1935 - dowódcą 26 eskadry towarzyszącej, a w listopadzie 1935 roku - dowódcą II/2 dywizjonu liniowego na lotnisku Kraków-Rakowice^[10]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 w korpusie oficerów aeronautycznych (od 1937 – korpus oficerów lotnictwa, grupa liniowa)^[11]. W marcu 1939 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Lotnictwa – Grupa Techniczna w Warszawie na stanowisku zastępcy komendanta i dowódcy oddziału szkolnego^[12].

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej przedostał się na Zachód. Został przyjęty do Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, w stopniu porucznika (ang. flight lieutenant) Królewskich Sił Powietrznych. Pełnił służbę w 303 dywizjonie myśliwskim.

W wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1957. Został pochowany w Sanderstead Surrey.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6234 (17 maja 1922)^[13]
• Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)^[14][15]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)^[16][11]
• czechosłowacka Odznaka Pilota (1929)^[17]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Kazimierz Jarzębiński. listakrzystka.pl. [dostęp 2015-04-03].
• Żołnierze Niepodległości. Kazimierz Jarzębiński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-03-08].