 kapitan rezerwy inżynierii i saperów
| |
| Data urodzenia |
22 lutego 1886 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 października 1941 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Pułk Kolejowy → 1 Pułk Saperów Kolejowych, |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Kazimierz Hugo Franciszek Prochownik (ur. 22 lutego 1886, zm. 30 października 1941 w ZSRR) – kapitan rezerwy inżynierii i saperów Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 22 lutego 1886 jako syn Franciszka. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich Józefa Piłsudskiego z 3 kwietnia 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1914[1][2]. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów kolejowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[3][4][5]. W 1923 jako oficer nadetatowy 1 pułku kolejowego, a po przemianowaniu w 1924 1 pułku saperów kolejowych w Krakowie, był przydzielony do Wojskowego Wydziału Kolejowego przy Dyrekcji Kolejowej[6][7]. W 1928 pozostawał oficerem 1 pułku saperów Kolejowych[8]. W wyborach samorządowych 1933 uzyskał mandat radnego Rady Miasta Krakowa[9]. W 1934 jako oficer rezerwy inżynierii i saperów był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr V jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto[10]. W tym roku pełnił stanowisko szefa kolejowego Przysposobienia Wojskowego w okręgu krakowskim[11].
Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w obozie w Kozielsku[12], a po 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu[13]. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa. Zmarł 30 października 1941[14]. Został pochowany na cmentarzu wojskowym w Tockoje[14][15].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (13 maja 1933)[16]
- Medal Niepodległości (16 września 1931)[17]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dekrety Naczelnego Wodza Wojsk Polskich. 1300. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 993, 12 kwietnia 1919.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 92.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 994.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 906.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 640.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 981, 1493.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 896, 1357.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 633.
- ↑ Oficjalny wynik wyborów w Krakowie. „Dziennik Ludowy”. Nr 288, s. 6, 14 grudnia 1933.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 164, 923.
- ↑ Kraków. Wycieczka węgierska. „Kurier Warszawski”. Nr 172, s. 4, 25 czerwca 1934.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 240. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 27. [dostęp 2018-04-29].
- ↑ a b Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 124.
- ↑ Żołnierze Armii Polskiej zmarli w ZSRR w okresie IX 1941 r. do IX 1942 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2018-04-29].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 138 „za zasługi na polu Kolejowego Przysposobienia Wojskowego”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
