 Budynek kina w latach 50. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Jagiellońska 24/26 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1948 |
| Ukończenie budowy |
1950 |
| Zniszczono |
maj 2005 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′05,285″N 21°02′07,984″E/52,251468 21,035551
| |
Kino „Praha” – kino, które znajdowało się na warszawskiej Pradze-Północ przy ulicy Jagiellońskiej 24/26[1]. Zburzone w maju 2005, a w jego miejscu wzniesiono nowy budynek mieszczący m.in. Nove Kino Praha[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Kino wybudowano w latach 1948–1950[3]. „Praha” powstała na pustym placu (przed wojną zajmowanym przez niewielki skwer) między ulicami Karola Wójcika (dawna ul. Szeroka, współcześnie ks. Ignacego Kłopotowskiego), Jagiellońską, a Stefana Okrzei.
Projektantami obiektu byli Jan Bogusławski i Józef Łowiński[3]. Ze względu na niestabilny grunt gmach spoczął na sieci ruchomych przegubów zamiast na fundamentach. Dwukondygnacyjna sala kinowa (parter+balkon) mieściła łącznie 580 widzów. Wejście do budynku umieszczono od strony ul. Karola Wójcika, tam też znalazło się okienko kasowe i przeszklony lokal gastronomiczny. Dalej mieścił się hol z drzwiami prowadzącymi do sali kinowej i schodami na galerię (balkon). Wyjście zaś znalazło się od strony ul. Okrzei. Pomiędzy salą a ulicą znajdował się szeroki korytarz, do którego z balkonu wiodła pochylnia.
Wystrój kina stanowiły socrealistyczne płaskorzeźby, plafony i żyrandole. Twórcą wystroju rzeźbiarskiego był Stanisław Sikora[2].
Kino oddano do użytku w listopadzie 1950[4].
W 2005 kino oficjalnie zakończyło działalność (jako niedochodowe). Budynek miał być wpisany do rejestru zabytków, jednak jego właściciel, podlegająca samorządowi województwa mazowieckiego spółka Max Film, postanowiła zburzyć socrealistyczny gmach, a w jego miejscu wznieść sześciokondygnacyjny budynek z częścią biurową, usługową i trójsalowym multipleksem na 555 widzów. Umieszczono w nim ocalone rzeźby Stanisława Sikory[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tadeusz Podgórski: Zwiedzamy Warszawę. Warszawa: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, 1956, s. 299.
- ↑ a b Paweł Giergoń: Warszawa – Kino Praha. sztuka.net. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ a b Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1945–1965. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2003, s. 196. ISBN 83-908950-6-4.
- ↑ Kronika wydarzeń w Warszawie 1945−1958. „Warszawskie Kalendarz Ilustrowany 1959”, s. 61, 1958. Wydawnictwo Tygodnika Ilustrowanego „Stolica”.
- ↑ Kino Praha. twoja-praga.pl. [dostęp 2021-12-25].
