Kosc łuskowa (łac. squamosum) – kość występująca w tylnym rejonie czaszki czworonogów. U wczesnych Tetrapoda wchodziła w skład regionu skroniowego skórnego dachu czaszki, a u ptaków i ssaków – mózgoczaszki[1]. U ssaków jest połączona stawowo z kością zębową, tworząc górną część stawu skroniowo-żuchwowego, i stanowi tylną część łuku jarzmowego, zakończonego od przodu kością jarzmową[2][1]. U zaawansowanych ssaków żyworodnych kość łuskowa znajduje się z przodu kości skalistej i wchodzi w skład boku puszki mózgowej, podczas gdy u wszystkich pozostałych ssaków znajduje się z tyłu kości skalistej i nie buduje boku puszki mózgowej[3]. U wielu ssaków wraz z puszką słuchową, kością bębenkową i kosteczkami słuchowymi tworzy kość skroniową[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Gillian M. Morriss-Kay. Derivation of the mammalian skull vault. „Journal of Anatomy”. 199 (1-2), s. 143–151, 2001. DOI: 10.1046/j.1469-7580.2001.19910143.x. PMCID: PMC1594961. (ang.).
- ↑ Integument, support, and movement. W: George A. Feldhamer, Lee C. Drickamer, Stephen H. Vessey, Joseph F. Merritt, Carey Krajewski: Mammalogy. Adaptation, diversity, and ecology. Wyd. trzecie. Johns Hopkins University Press, 2007, s. 96–118. ISBN 978-0-8018-8695-9.
- ↑ Zhang Fakui. A hypothesis on the evolutionary origin of the squamosal bone in therian mammals. „Vertebrata PalAsiatica”. 32 (4), s. 267–274, 1994. (ang.).
Encyklopedie internetowe (skull bone):
