Kościół św. Józefa i klasztor Bernardynów w Wołożynie

Kościół św. Józefa
Касцёл Святога Іосіфа
	nr rej. 612Г000073
	kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Wołożyn
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Józef
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1806
Data zakończenia budowy	1816
Data poświęcenia	1816
Data zamknięcia	po 1945
Data reaktywacji	koniec XX wieku
Poprzednie wyznanie	prawosławie
Fundator	Józef Słuszka (klasztor), Józef Ignacy Tyszkiewicz (obecny kościół)
Dane świątyni
Styl	klasycyzm
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Białorusi Kościół św. Józefa
	Położenie na mapie obwodu mińskiego Kościół św. Józefa
	54°05′22″N 26°31′41″E/54,089444 26,528056
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Józefa – rzymskokatolicki kościół w Wołożynie. Między końcem XVII w. a 1860 funkcjonował przy nim klasztor bernardyński.

Historia

Pierwszy kościół w Wołożynie powstał przed 1500 i był świątynią drewnianą. W 1681 Józef Bogusław Słuszka ufundował przy nim klasztor bernardyński. Dziewięć lat później na potrzeby zakonników zbudowany został nowy murowany kościół^[1]. W 1760 wokół niego wzniesiono nowe zabudowania klasztorne, które podobnie jak pierwotne budynki były drewniane. W takiej postaci kompleks przetrwał do początku XIX w.^[1]. W latach 1806–1816 z fundacji Józefa Ignacego Tyszkiewicza wzniesiono nową świątynię murowaną w stylu klasycystycznym^[2].

Klasztor bernardynów został skasowany w 1860 i wkrótce potem rozebrany. Cztery lata później władze rosyjskie poleciły przebudować zachowany kościół na cerkiew prawosławną^[1]. Budynek został zwrócony Kościołowi rzymskokatolickiemu w 1929 i był czynny do II wojny światowej. Po jej zakończeniu władze radzieckie zaadaptowały kościół na zakład przemysłowy^[2]. Zajmował on budynek świątyni do końca XX w.; u jego schyłku miejscowa parafia, licząca ok. 400 wiernych, odzyskała obiekt^[3]. Oryginalne wyposażenie kościoła uległo całkowitemu zniszczeniu^[2].

Architektura

Kościół został wzniesiony w stylu klasycystycznym na planie prostokąta. Elewację świątyni zdobi sześciokolumnowy portyk zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Obok świątyni wzniesiona jest brama-dzwonnica, dwukondygnacyjna, z łukowym otworem, wzniesiona z kamienia polnego. W drugiej kondygnacji bramy znajduje się portyk z czterema półkolumnami, pomiędzy którymi zawieszane są dzwony^[2].

Galeria

Kościół i klasztor Bernardynów na mapie z XVIII wieku
Kościół w 2 poł. XIX wieku
Kościół na pocz. XX wieku
Wnętrze kościoła
Brama-dzwonnica

Przypisy

↑ ^a ^b ^c I. Sluńkowa, Chramy i monastyri..., s. 583.
↑ ^a ^b ^c ^d GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Burchard Edition, 1997, s. 267, ISBN 83-904446-9-0, OCLC 835719268 .
↑ A. Małecka, Patrzymy w stronę Polski

Bibliografia

I. Sluńkowa, Chramy i monastyri Biełarusi XIX wieka w sostawie Rossijskoj Impierii. Pieriesozdanije nasledija, "Progress-Tradicija", Moskwa 2010, ISBN 978-5-89826-326-3

[sl583-1] I. Sluńkowa, Chramy i monastyri..., s. 583.

[gr-2] GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Burchard Edition, 1997, s. 267, ISBN 83-904446-9-0, OCLC 835719268 .

[3] A. Małecka, Patrzymy w stronę Polski

[1]

[2]

[3]