 nr rej. MN - Monumento Nacional (Decreto n.º 5 046, DG n.º 268)[1] z dnia 11-12-1918
| |||||||||||||||||
.jpg) Kościół de São Domingos w Lizbonie | |||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Lizbony  | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Portugalii  | |||||||||||||||||
 38°42′53,0496″N 9°08′18,1680″W/38,714736 -9,138380
| |||||||||||||||||
Kościół de São Domingos w Lizbonie – świątynia katolicka zbudowana w XIII wieku, wielokrotnie przebudowywana, odbudowana w stylu barokowym po trzęsieniu ziemi w 1755, celowo poddana jedynie częściowej restauracji po pożarze w 1959, by zachować świadectwo zniszczeń. Pożar w 1959 roku strawił m.in. przechowywaną w kościele chusteczkę Łucji Santos oraz połowę chusty Hiacinty Marto, których jako dzieci używały podczas objawień w Fatimie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Budowa świątyni została rozpoczęta w 1241 roku[2]. Od tego czasu budowla była wielokrotnie przebudowywana, na skutek czego zatraciła zupełnie swój gotycki rys. W kwietniu 1506 roku w kościele rozpoczął się pogrom żydowskich konwertytów, który wkrótce ogarnął całe miasto i przyniósł kilka tysięcy ofiar[3].
Kościół przetrwał kilka kataklizmów, w tym trzęsienie ziemi w 1531[4], oraz największy – kataklizm z 1755 roku. Architektem kierującym odbudową był Carlos Mardel, zaś autorem fasady i prezbiterium był Johann Friedrich Ludwig, znany w Portugalii jako João Frederico Ludovice[5]. Kościół był wówczas jednym z głównych przykładów architektury barokowej i wzorcem dla innych wznoszonych i odbudowywanych świątyń[2].
Największe, widoczne do dziś zniszczenia przyniósł świątyni pożar w 1959, kiedy to od płonących świec zapaliły się drewniane ołtarze. Żywioł strawił wiele dzieł sztuki sakralnej, obrazy, złocone ołtarze i naczynia liturgiczne. Ważną stratą dla wiernych była przechowywana w kościele chusteczka Łucji dos Santos oraz połowa chusty Hiacynty Marto, których jako dzieci używały podczas objawień w Fatimie w 13 maja 1917[2].
Po odbudowie kościół otwarto dla zwiedzających w 1997 roku[6]. W trakcie prac podjęto jednak decyzję, by nie przywracać pierwotnego kształtu, lecz ukazać ogrom zniszczeń pożaru. Rekonstrukcja całkowita byłaby jednak i tak niezwykle trudna, bowiem część kolumn i elementów konstrukcyjnych jest popękana. Wnętrze zostało jedynie częściowo zrekonstruowane.
Kościół jest zbudowany na planie krzyża łacińskiego z jedną nawą. Od swoich początków należał do dominikanów. W roku 1994 dominikanie wybudowali nowy klasztor i kościół Igreja do Convento de São Domingos[7].
-
Igreja de Sao Domingos – wnętrze kościoła -
Prezbiterium -
Ołtarz boczny
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Instituto de Gestão do Patrimonio Arquotectonico e Arqueológica; Pesquisa de Património - Igreja de São Domingos - detalhe. (igespar.pt). [dostęp 2011-05-29]. (port.).
- ↑ a b c São Domingos Church. (guides.getportugal.com). [dostęp 2011-05-29]. (ang.).
- ↑ François Soyer. The Massacre of the New Christians of Lisbon in 1506: A New Eyewitness Account. „Cadernos de Estudos Sefarditas”, s. 225–227, 2007. ISSN 1645-1910. (ang.).
- ↑ Lisbon Guide Your travel guide to Lisbon: Rossio. (lisbon-guide.info). [dostęp 2011-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).
- ↑ Simões, M., Avelar, F., & Correia, P: Convento de São Domingos de Lisboa / Igreja de São Domingos / Igreja Paroquial de Santa Justa / Igreja de Santa Justa e Rufina. Sipa Sistema de Informação para o Património Arquitectónico, 2004. [dostęp 2019-02-17]. (port.).
- ↑ Kościół São Domingos. (e-przewodniki.pl). [dostęp 2011-05-29]. (pol.).
- ↑ Igreja do Convento de São Domingos. (isdomingos.com). [dostęp 2011-05-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 października 2011)]. (port.).
