Kościół filialny – kościół wchodzący w skład danej parafii, ale niebędący jej kościołem głównym (tzw. kościołem parafialnym)[1].
Lokalizuje się je zazwyczaj w niewielkich miejscowościach, które dzieli od kościoła parafialnego znaczna odległość. Nie odprawia się w nich natomiast codziennych mszy oraz większości dużych uroczystości. Na niedzielne nabożeństwa przyjeżdżają do kościołów filialnych księża z macierzystej parafii. Program funkcjonalny kościołów filialnych jest więc zwykle uboższy niż parafialnych, a budynki mniejsze. Istnienie takich niewielkich obiektów na terenie rozległych terytorialnie parafii jest jednak dla mieszkańców miejscowości odległych od parafii bardzo korzystne ze względu na unikanie konieczności odbywania przez nich zwykle długiej drogi do głównego kościoła parafii i ogranicza te podróże wyłącznie do dużych uroczystości oraz sytuacji korzystania z kancelarii parafialnej[2].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Kaplica św. Barbary w Toruniu, kościół filialny parafii św. Antoniego w Toruniu
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Irena Adamczyk, Ewa Janoszek, Mariusz Makowski, Jaromír Polášek, Janusz Spyra, Henryk Wawreczka: Dřevěné kostely a kaple v Beskydech a okolí. Drewniane kościoły i kaplice w Beskidach i okolicy.. Český Těšín: Wart, 2009, s. 348. ISBN 978-80-254-5500-5. (pol. • cz.).
- ↑ Aleksandra Replewicz. Kościoły filialne - ekologiczne aspekty eksploatacji. „Budownictwo o Zoptymalizowanym Potencjale Energetycznym”, s. 70, 2015.