 Strona recto, w prawym górnym rogu numer strony ΛΓ (tj. 33) | |
| Data powstania |
IV wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
0169 |
| Zawartość | |
| Język |
grecki |
| Rozmiary |
9,3 × 7,7 cm |
| Typ tekstu |
aleksandryjski |
| Kategoria |
III |
| Miejsce przechowywania | |
Kodeks 0169 (Gregory-Aland no. 0169; Soden α 1075)[1] – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, z tekstem Apokalipsy św. Jana. Paleograficznie datowany jest na IV wiek. Rękopis przechowywany jest w Princeton[2]. Do naszych czasów zachowała się jedna karta kodeksu. Tekst jest pokrewny dla Kodeksu Synajskiego, cytowany jest w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Do dnia dzisiejszego zachowała się jedna uszkodzona karta kodeksu, z tekstem Apokalipsy św. Jana 3,19-4,3. Według rekonstrukcji karta kodeksu miała rozmiary 9,3 na 7,7 cm[2], oryginalny rękopis miał więc rozmiary kieszonkowej książki[3]. Niewielki format wskazuje, że rękopis prawdopodobnie służył do prywatnego użytku. Jest też jednym z nielicznych rękopisów Apokalipsy pisanych majuskułą[4].
Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, w 14 linijkach w kolumnie[2]. Litery są pionowe i w miarę regularne[3]. Litera sigma formowana była w wyniku dwóch pociągnięć pióra, epsilon – trzech pociągnięć; kappa oraz ipsylon mają siodełko w lewym górnym rogu[3].
Na obu stronach karty, w górnym rogu umieszczono numery stron – 33 i 34[5]. Nomina sacra (imiona święte) pisane są zarówno skrótami, jak i pełnymi formami (np. ουρανω)[6].
Tekst
[edytuj | edytuj kod]Tekst kodeksu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[2], co oznacza, że jego tekst został skażony przez obce naleciałości, ale jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[7].
Według oceny R.H. Charlesa tekst fragmentu jest bliższy dla Kodeksu Synajskiego niż dla jakiegokolwiek innego rękopisu majuskułowego NT. Tekst sprawia wrażenie niedokładnie kopiowanego. Według Hunta i Grenfella jest zasadniczo zgodny z Kodeksem Watykańskim[6].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Grenfell i Hunt, odkrywcy fragmentu, datowali go na IV wiek[6]. W ten sam sposób datuje go dziś INTF[8]. Jako miejsce prawdopodobnego powstania kodeksu wskazywany jest Egipt[9].
Fragment został znaleziony przez Grenfella i Hunta w Oksyrynchos. Odkrywcy wydali tekst fragmentu w 1911[6]. Po publikacji rękopis został przekazany dla Princeton Theological Seminary ze względu na finansowanie prac w Oksyrynchos[10][11].
Jest ostatnim majuskułowym rękopisem Nowego Testamentu sklasyfikowanym przez Gregory'ego[12].
Fragment jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego tekstu Nowego Testamentu. W 27 wydaniu Nestle-Alanda (NA27) został zaliczony do rękopisów cytowanych w pierwszej kolejności, co oznacza, że każdy jego wariant odbiegający od tekstu rezultatywnego jest odnotowywany w aparacie krytycznym[13].
Rękopis jest przechowywany w Princeton Theological Seminary (Speer Library, Pap. 5) w Princeton[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 351.
- ↑ a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 123. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ a b c Bruce M. Metzger: Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography. Oxford: Oxford University Press, 1991, s. 72.
- ↑ Rory Crowley: Memories of Majuscule Manuscripts: The Cruciform Gospels and Revelation. [w:] Friends of CSNTM [on-line]. [dostęp 2013-01-22].
- ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri VIII (London 1911), p. 14.
- ↑ a b c d B. P. Grenfell & A. S. Hunt: Oxyrhynchus Papyri VIII. London: 1911, s. 15.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 106, 159. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ a b INTF: Kodeks 0169 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2013-01-21].
- ↑ LDAB
- ↑ Don C. Skemer, A Descriptive Inventory of Princeton University Collections of Papyri Princeton.edu (1999).
- ↑ Por. Merrill Mead Parvis, The Story of the Goodspeed Collection (Chicago, 1952), ss. 3-4.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 74. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C.M. Martini, B.M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 63*.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- B. P. Grenfell & A. S. Hunt: Oxyrhynchus Papyri VIII. London: Egypt Exploration Fund, 1911, s. 14-16.
- Bruce M. Metzger: Manuscripts of the Greek Bible: An Introduction to Palaeography. Oxford: Oxford University Press, 1991, s. 72-73.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- INTF: Kodeks 0169 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2013-01-21].
