Korek, felem (fellem) – tkanka roślinna, występująca jako podelement w systemie tkanek okrywających, perydermie (korkowicy). Jest drugim obok fellodermy produktem działalności fellogenu (tkanki korkotwórczej)^[1].

Epiderma pełni funkcję tkanki okrywającej łodygi od kilku tygodni do dwóch lat zależnie od gatunku rośliny. Po tym czasie funkcje ochronną przejmuje korek^[2]. Powstaje przez zróżnicowanie się komórek powstałych dzięki podziałom fellogenu. Składa się z martwych komórek, ściśle przylegających do siebie, wypełnionych powietrzem. Ściany tych komórek są zgrubiałe, czasem zdrewniałe. Pomiędzy ścianą pierwotną a wtórną znajduje się suberyna. Korek chroni roślinę przed utratą wody, mrozem, bakteriami i drobnoustrojami, jest nieprzepuszczalny dla wody i powietrza, wymiana gazowa jest możliwa dzięki umieszczonym w korku przetchlinkom^[1]. W tkance korkowej występują powszechnie dwa typy komórek. Pierwszy typ to komórki cienkościenne tworzące jasną tkankę, drugi zaś to komórki grubościenne wypełnione garbnikami i żywicami tworzące ciemną tkankę. Oba typy komórek mogą występować w korku jednej rośliny. Dodatkowo w korku występują zdrewniałe komórki parenchymatyczne łyka, przekształcające się w sklereidy. Dzięki tym komórkom korek nabiera sztywności^[2].