Kroplowa elektroda rtęciowa (KER, ang. dropping mercury electrode, DME) – elektroda pracująca, stosowana w metodach polarograficznych.
Budowa i zasada działania
[edytuj | edytuj kod]KER składa się z kapilary szklanej o średnicy wewnętrznej 0,03–0,1 mm i długości do 10 cm, która jest połączona ze zbiornikiem rtęci. Przepływ rtęci przez kapilarę i wypływanie w postaci kropel, jest determinowane przez ciśnienie hydrostatyczne słupa rtęci.
Równania Poiseuille’a obrazuje zależność wypływającej cieczy od ciśnienia:
gdzie:
- – objętość wypływającej rtęci,
- – promień kapilary,
- – długość kapilary,
- – lepkość rtęci,
- – ciśnienie hydrostatyczne.
Wielkości charakteryzujące KER, to:
- wydajność kapilary – masa rtęci w mg, wypływającej w czasie 1 sekundy,
- czas trwania jednej kropli – okres w sekundach pomiędzy oderwaniem się dwóch kolejnych kropel rtęci.
Czas trwania kropli zależy od wielu czynników, zatem opracowano układy umożliwiające regulację czasu trwania:
- Powierzchnia kropli jest odnawiana, a produkty elektrolizy usuwane wraz z kroplą.
- Natężenie prądu jest bardzo małe, ze względu na małą powierzchnię elektrody. Tylko niewielka ilość jonów ulega elektrolizie, więc skład roztworu się nie zmienia.
- KER, zanurzona w roztworze wodnym, umożliwia badanie w zakresie napięć: od +0,4 V (rozpoczyna się anodowe rozpuszczanie Hg) do –2,6 V (rozpoczyna się elektroliza wody).
Inne rodzaje KER
[edytuj | edytuj kod]Pewnymi szczególnymi przypadkami kroplowej elektrody rtęciowej są:
- elektroda rtęciowa w postaci wiszącej kropli, czyli tzw. wisząca kroplowa elektroda rtęciowa[1] (ang. hanging mercury drop electrode, HMDE),
- statyczna kroplowa elektroda rtęciowa (ang. static mercury drop electrode, SMDE).
Obie powyższe elektrody to elektrody rtęciowe o specjalnej konstrukcji, które umożliwiają prowadzenie procesu woltamperometrycznego na jednej kropli rtęci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Oferty Instytutu Chemii Fizycznej PAN. Polska Akademia Nauk. [dostęp 2013-06-06]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Walenty Szczepaniak: Metody instrumentalne w analizie chemicznej. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo naukowe PWN, 2008, s. 216–217. ISBN 978-83-01-14210-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hanging mercury drop electrode, HMDE WK 2. Instytut Chemii Fizycznej PAN. [dostęp 2013-06-06]. (ang.).