Krzysztof Tołwiński

Krzysztof Tołwiński (2018)
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1968 Siemiatycze
Zawód, zajęcie	polityk, rolnik
Stanowisko	wiceminister skarbu państwa (2007), poseł na Sejm VI kadencji (2010–2011)
Partia	PSL, PSL „Piast”/Stronnictwo „Piast”, PiS, Konfederacja, Front
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Krzysztof Tołwiński (ur. 28 lutego 1968^[1][2][3][4] w Siemiatyczach^[1]) – polski polityk, samorządowiec i rolnik, w 2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa, w latach 2010–2011 poseł na Sejm VI kadencji.

Z wykształcenia technik leśnik, ukończył technikum leśne w Białowieży^[1]. Pracował w Lasach Państwowych. W 1989 rozpoczął prowadzenie gospodarstwa rolno-hodowlanego, w 2021 liczącego około 40 hektarów i nastawionego głównie na produkcję mleka (w większości sprzedawanego Monieckiej Spółdzielni Mleczarskiej w Mońkach, w części przeznaczanego na produkcję twarogu i sera podpuszczkowego)^[5]. Zajął się także organizacją wystaw koni hodowlanych.

W 1997 wszedł w skład Krajowej Rady Izb Rolniczych. Od 1999 do 2002 był prezesem Podlaskiej Izby Rolniczej. W 2001 współtworzył Związek Zawodowy Rolników „Ojczyzna”, w którym pełnił funkcję wiceprzewodniczącego. W 2005 został także doradcą Związku Zawodowego Rolników „Solidarni”. W 2007 objął w nim funkcję przewodniczącego regionu podlaskiego^[6]. W 2004 został wiceprezesem zarządu wojewódzkiego Związku Szlachty Polskiej, a w 2009 wiceprezesem organizacji Związek Piłsudczyków RP Towarzystwo Pamięci Józefa Piłsudskiego^[7]. W 2010 wstąpił również do Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.

W latach 90. zaangażował się w działalność samorządu rolniczego, był prezesem Podlaskiej Izby Rolniczej. W 1995 wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Pełnił m.in. funkcje prezesa zarządu powiatowego, wiceprezesa zarządu wojewódzkiego, członka rady naczelnej i naczelnego komitetu wykonawczego PSL. Od 1998 do 2002 zajmował stanowisko wójta gminy Dziadkowice. W latach 2002–2006 z ramienia PSL zasiadał w sejmiku podlaskim II kadencji, pełniąc jednocześnie funkcję wicemarszałka województwa. W 2001 i 2005 bez powodzenia kandydował z listy PSL do Sejmu.

W wyborach w 2006 uzyskał reelekcję do sejmiku^[8]. W wyniku tego głosowania w 30-osobowym sejmiku 15 mandatów uzyskała koalicja PiS z Samoobroną RP, zaś 15 opozycyjne wobec nich PSL, Platforma Obywatelska oraz Lewica i Demokraci. Wkrótce po rozpoczęciu kadencji Krzysztof Tołwiński przeszedł na stronę PiS^[9], co dało jednej z grup większość i doprowadziło do wyboru Bogusława Dębskiego na urząd marszałka województwa. Ten ostatni zgłaszał kandydaturę Krzysztofa Tołwińskiego na swojego zastępcę, jednak nie uzyskiwała ona większości^[10]. Ostatecznie zarząd województwa nie ukształtował się w ciągu trzech miesięcy, co doprowadziło do przedterminowych wyborów do sejmiku. W międzyczasie (w marcu 2007) Krzysztof Tołwiński przystąpił do PSL „Piast” (został prezesem władz wojewódzkich i wiceprezesem zarządu krajowego tej partii). Z jego ramienia nie uzyskał ponownie mandatu radnego województwa^[9].

We wrześniu 2007 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa w rządzie Jarosława Kaczyńskiego^[11], miesiąc później bez powodzenia kandydował do parlamentu z listy PiS. W listopadzie tego samego roku podał się do dymisji z zajmowanego stanowiska wiceministra^[12].

5 maja 2010 objął mandat posła VI kadencji w miejsce Krzysztofa Putry, który zginął w katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku. W tym samym roku został członkiem PiS^[13]. W 2011 i w 2015^[14] ponownie startował do Sejmu z ramienia PiS. W wyborach w 2018 wystartował na radnego sejmiku z ramienia ugrupowania Kukiz’15^[15].

W 2019 został ogłoszony liderem siedleckiej listy Konfederacji Wolność i Niepodległość w wyborach parlamentarnych w tym samym roku^[16] (nie uzyskał wówczas mandatu). Również w 2019 został przewodniczącym powiązanej z tym ugrupowaniem organizacji pod nazwą Konfederacja Rolniczo-Konsumencka^[17]. Był jednym z kandydatów w zorganizowanych przez tę partię prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020^[18]. Wraz z KRK opuścił Konfederację WiN we wrześniu 2021^[19]. W kwietniu 2022 zapowiedział utworzenie nowej partii politycznej o nazwie Front^[20], która została zarejestrowana w marcu 2023 (został jej przewodniczącym)^[21].

W sierpniu 2022 w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę złożył wizytę na Białorusi^[22]. W wyborach w 2023 otwierał listę partii Normalny Kraj do Sejmu (na której znaleźli się też inni działacze Frontu); otrzymał 305 głosów^[23].

Pochodzi z rodziny pieczętującej się herbem Ogończyk^[24]. Jest żonaty, ma sześcioro dzieci.

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-08-25].