Ten artykuł od 2018-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Księga Mormona [Morm] – w religii mormońskiej część Księgi Mormona należącej do kanonu świętych ksiąg, Świętych w Dniach Ostatnich. W Księdze Mormona została umieszczona między Czwartym Nefim, a Księgą Etera. W jej skład wchodzi 9 rozdziałów. Opisuje fikcyjne wydarzenia, które miały mieć miejsce między 306 rokiem p.n.e. a 421 rokiem n.e.

1. Pierwszy rozdział opisuje wojnę między Nefitami, a Lamanitami. Tam też jest mowa o Trzech uczniach Pańskich pochodzących z rodu Nefitów którzy mieli stać się nieśmiertelnymi. Rozdział ten opisuje również powszechny upadek moralności.
2. W drugim rozdziale Mormon dowodzi armią Nefitów i zawiera układ z Lamanitami
3. W trzecim rozdziale Mormon nawołuje Nefitów do nawrócenia. Mormon stara się nawrócić 12 pokoleń Izraela na chrześcijaństwo.
4. W rozdziałach 4–5 trwają nadal walki Nefitów z Lamanitami.
5. W rozdziale 6 Mormon ukrywa kroniki na wzgórzu Kumorah.
6. W 7 rozdziale Mormon stara się dalej nawrócić Nefitów do czytania Biblii
7. Rozdział 8 zapowiada, że Kroniki Nefitów zostaną ludziom ujawnione w przyszłych czasach.
8. W ostatnim rozdziale Mormon dalej nawraca Nefitów.

Wydarzenia przedstawione w Księdze Mormona rzekomo miały miejsce między 306 rokiem p.n.e. a 421 rokiem n.e.

Mormon wpada w patrypasjanizm pisząc, że Jezus Chrystus był jednocześnie Ojcem i Synem^[a]