Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Gatunki | |
Zawód |
wokalista, autor piosenek |
Aktywność |
1970–nadal |
Wydawnictwo |
EMI, Pye, China |
Strona internetowa |
Claudius Afolabi „Labi” Siffre (ur. 25 czerwca 1945 w Londynie) – angielski poeta, muzyk i autor tekstów. Znany głównie z piosenek takich jak „(Something Inside) So Strong”, „It Must Be Love” i „I Got The”.
Wczesne życie i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Claudius Afolabi Siffre urodził się w Londynie, jako czwarty z pięciorga dzieci. Jego matka to Brytyjka, pochodzenia barbadyjsko-belgijskiego, a ojciec Nigeryjczyk. Siffre wychowywał się w Bayswater i Hampstead. Kształcił się w katolickiej szkole dziennej, St Benedict's School, w Ealing, w zachodnim Londynie[1]. Pomimo katolickiego wychowania, Siffre był ateistą[2]. Studiował muzykę w Eric Gilder School of Music. Siffre wspomina tą szkołę z nostalgią w swoim wierszu „edukacja, edukacja, edukacja”.
Kariera muzyczna
[edytuj | edytuj kod]W latach 60. Siffre grywał na gitarze jazzowej w klubie Annie Ross w Soho, jako członek zespołu składającego się z organów Hammonda, gitary oraz perkusji[3].
W latach 1970–1975 wydał sześć albumów. W latach 70. wydał 16 singli, z których trzy stały się hitami: „It Must Be Love”; „Crying Laughing Loving Lying” oraz „Watch Me”[4]. W 1978 roku Siffre wziął udział w brytyjskim konkursie piosenki Eurowizji. Wykonał własną kompozycję „Solid Love”, która zajęła piątą pozycję z dwunastu, w konkursie A Song for Europe. Współtworzył piosenkę „We Got It Bad” w wykonaniu Boba Jamesa, która zajęła dziesiąte miejsce w tym samym konkursie.
W 1985 roku, gdy zobaczył program telewizyjny z Apartheidu przedstawiający białego żołnierza strzelającego do czarnych dzieci, Siffre zdecydował się przejść na emeryturę[5]. Trzy lata później zdecydował się wrócić do muzyki, czego konsekwencja były wydane w latach 1988–1998 jeszcze cztery albumy.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Siffre jest gejem. W lipcu 1964 roku poznał Petera Johna Carvera Lloyda. Pozostali razem aż do śmierci Lloyda w 2013 roku. Gdy tylko stało się to możliwe w Wielkiej Brytanii, w 2005 roku zawarli związek partnerski[3]. W 2014 roku Siffre pojawił się w serialu BBC Radio 4 Great Lives. Siffre powiedział, że książki autorstwa Ransome'a nauczyły go odpowiedzialności za własne czyny, oraz moralności która kształtowała go przez całe jego życie.
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Labi Siffre (1970)
- The Singer And The Song (1971)
- Crying Laughing Loving Lying (1972)
- For The Children (1973)
- Remember My Song (1975)
- Happy (1975)
- So Strong (1988)
- Man of Reason (1991)
- The Last Songs (1988)
- Monument (Spoken Word) (1988)
- The Last Songs (Re-mastered) (2006)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Poezja
[edytuj | edytuj kod]- Nigger (Xavier Books 1993)
- Blood On The Page (Xavier Books 1995)
- Monument (Xavier Books 1997)
Eseje
[edytuj | edytuj kod]- Choosing The Stick They Beat You With (Penguin 2000)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Colin Larkin , The Virgin Encyclopedia of 70s Music, Virgin, 2002, s. 398, ISBN 978-1-85227-947-9 (ang.).
- ↑ Labi Siffre Interviewed by Jeffrey Side [online], www.argotistonline.co.uk, 1997 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ a b Q&A: Labi Siffre [online], newhumanist.org.uk [dostęp 2020-05-24] (ang.).
- ↑ David Roberts , British Hit Singles & Albums, London: Guinness World Records Limited, 2006, s. 498, ISBN 1-904994-10-5 (ang.).
- ↑ Paul Mathur , So Strong, sierpień 1989, ISSN 0886-3032 [dostęp 2020-05-24] (ang.).