Leon Kosmulski

Szkic do portretu Leona Kosmulskiego, aut. Jerzy Hoppen (1939)
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1904 Kijów
Data i miejsce śmierci	9 października 1952 Kraków
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Wileński
Dziedzina sztuki	grafika
Multimedia w Wikimedia Commons

Leon Kosmulski (ur. 14 marca 1904 w Kijowie^[1], zm. 9 października 1952 w Krakowie^[2]) – polski artysta grafik.

Jego rodzicami byli Maksymilian i Maria z d. Linke^[3].

Gimnazjum ukończył w Gostyninie. Studia artystyczne rozpoczął w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. Następnie przeniósł się do Wilna na Wydział Sztuk Pięknych tamtejszego Uniwersytetu im. Stefana Batorego. Malarstwa uczył go Ludomir Sleńdziński, a grafiki – Jerzy Hoppen, twórca wileńskiej szkoły rytowniczej^[3]. W 1931 na uniwersytecie powołano Zakład Grafiki i Zdobnictwa, w którym studiował do uzyskania dyplomu w 1936. W tym samym roku zdobył wyróżnienie na „II Międzynarodowej Wystawie Drzeworytów” w Warszawie^[4]. Z rekomendacji Hoppena pozostał na uczelni, pracując jako asystent do wybuchu II wojny światowej. W 1939 otrzymał nagrodę Funduszu im. Józefa Piłsudskiego za cykl miedziorytów Zapomniane groby^[4].

W okresie okupacji niemieckiej przebywał w Wilnie. Angażował się w działalność konspiracyjną, wykonując ilustracje dla prasy podziemnej.

Po 1945 przeniósł się do Krakowa. Został adiunktem w katedrze rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej^[2]. Nauczał rysunku odręcznego. W 1947 przystąpił do formacji artystycznej „Grupa 9 Grafików”.

Jego twórczość obejmowała przede wszystkim grafikę, zarówno warsztatową jak użytkową. Wykonywał drzeworyty, miedzioryty, ekslibrisy, plakaty, ilustrował książki i projektował ich oprawę graficzną. Malował sporadycznie.

Był osobą nie w pełni sprawną fizycznie i zmarł przedwcześnie w samotności^[3]. Spoczął na cmentarzu Rakowickim^[2]. Członkowie „Dziewiątki” i przyjaciele-artyści, pragnąc oddać mu hołd i pożegnać, zorganizowali w krakowskim Domu Plastyków wystawę pośmiertną jego prac. Jego dorobek artystyczny, w tym klocki drzeworytnicze, płyty miedziane i ok. 200 kompozycji graficznych zostało przekazanych do Muzeum Narodowego w Krakowie. W zbiorach Gabinetu Rycin Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego znajduje się tylko pięć jego prac.

• Krajobraz z postaciami (olej na płótnie), 1936 – praca dyplomowa
• Pejzaż
• Pejzaż leśny, 1942
• Pejzaż leśny, 1943

• Cykl Kościoły wileńskie, 1935–1936
  • Kościół św. Anny
  • Wilno
• Święty Kazimierz, 1936
• Stare drzewa, 1938
• Cmentarz xx. Bernardynów, 1938
• Wilno – niegdyś stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego..., 1938
• Cykl Zapomniane groby, 1938–1939
• Jan III Sobieski Król Polski, 1940
• Wejście do kościoła św. Jerzego od ul. Śniadeckich w Wilnie, 1940
• Kościół misjonarzy w Wilnie, 1944
• Autoportret, 1944
• Nad Wisłą, 1944
• Ruiny Warszawy, 1946
  • Kościół św. Aleksandra
  • Dom na Rynku Starego Miasta
  • Warszawa – Fortepian Chopina
• Skały, 1948
• Tyniec, 1948
• Gdańsk, 1949
• Białystok, 1949
• Paryż – Ulica, 1950
• Krakowski Barbakan
• Miasto, 1952
• Wodopój, 1952

• Z księgozbioru Bolesława Żyndy

• Oliver Twist, aut. Charles Dickens, wyd. 1950

• W domenie publicznej życie zaczyna się po 70. – edycja 2023 (cz. 3, odc. 2), buwlog.uw.edu.pl
• Jolanta Chrzanowska-Pieńkos, Andrzej Pieńkos, Leksykon sztuki polskiej XX wieku, Wydawnictwo Kurpisz, 2001 ISBN 83-86600-48-9
• Landscape – Leon Kosmulski, Tartle