 pułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1927 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
36 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
.png){kind=small}
Leon Krakówka (ur. 18 maja 1871, zm. 20 maja 1928 w Bielsku[1]) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Leon Krakówka urodził się 18 maja 1871. Był zawodowym oficerem cesarskiej i królewskiej Armii.
W Wojsku Polskim pełnił służbę na stanowisku dowódcy Placu Cieszyn. Na tym stanowisku 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, „w piechocie, w grupie byłej armii austriacko-węgierskiej”.
18 lipca 1920 w Wasiliszkach objął dowództwo 36 pułku piechoty Legii Akademickiej. Dowodził pułkiem w czasie odwrotu, a następnie w Bitwie Warszawskiej. W październiku 1920 objął dowództwo XV Brygady Piechoty. W następnym roku dowodził XVI Brygadą Piechoty, pozostając na ewidencji 36 pp[2][3].
Po zakończeniu działań wojennych został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Górskiej, która 14 kwietnia 1925 została przemianowana na 21 Dywizję Piechoty Górskiej. Wykonując obowiązki dowódcy piechoty dywizyjnej pozostawał na ewidencji 1 pułku strzelców podhalańskich w Nowym Sączu[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 10. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. 6 lipca 1922 ukończył Kurs dowódców pułków i piechoty dywizyjnej w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia Armii w Rembertowie[6]. Z dniem 30 kwietnia 1927 został przeniesiony w stan spoczynku. Zmarł 20 maja 1928 w Bielsku.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Polskie
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4494[7][8]
- Krzyż Walecznych (1921)[9]
- Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego[10]
- Austro-Węgierskie
- Order Korony Żelaznej[11]
- Order Franciszka Józefa[12]
- Krzyż Zasługi Wojskowej III kl. z dekoracją wojenną[13][14]
- Odznaka za Służbę Wojskową[14]
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy[14]
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913[14]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 5 listopada 1928 r., Nr 14, s. 390.
- ↑ Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej…,. 41, 52.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 123, 711.
- ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 95, 376, 395.
- ↑ Rocznik oficerski 1924, s. 75, 326, 339.
- ↑ Zakończenie kursów dowódców piechoty. „Polska Zbrojna”. 184, s. 1–2, 1922-07-10. Warszawa.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 78.
- ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3447 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 43, s. 1725).
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 64).
- ↑ Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 88.
- ↑ https://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=rpt&datum=19180910&query=%22leo+krak%c3%b3wka%22&ref=anno-search&seite=14 | dostęp 2022-11-06.
- ↑ https://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=nwg&datum=19170119&query=%22leo+krak%c3%b3wka%22&ref=anno-search&seite=13 dostęp 2022-11-06.
- ↑ https://anno.onb.ac.at/cgi-content/anno?aid=gre&datum=19151127&query=%22leo+krak%c3%b3wka%22&ref=anno-search&seite=11 dostęp 2022-11-06.
- ↑ a b c d Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 404.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 36-go Pułku Piechoty Legii Akademickiej, Warszawa 1930.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
