Live in Nashville, TN, 2001 – album koncertowy King Crimson, wydany 20 marca 2002 roku^[1] nakładem Discipline Global Mobile jako CD. Stanowi część serii wydawniczej „The King Crimson Collectors’ Club” (nr 19)^[2].

Live in Nashville, TN, 2001 stał się pierwszym wydawnictwem King Crimson, wydanym równolegle z aktywną działalnością koncertową i nagraniową tego samego składu zespołu, który wówczas tworzyli: Adrian Belew (gitara/wokal), Robert Fripp (gitara), Trey Gunn (Warr guitar) i Pat Mastelotto (perkusja). Koncert w Nashville był jednym z serii trasy Level Five North America, która miała miejsce w listopadzie i grudniu 2001 roku. Typowy, 90-minutowy występ trasy został skrócony, aby zmieścić materiał na pojedynczej płycie CD^[1]. Zespół wykonał utwory ostatniego albumu, The ConstruKction of Light, przypomniał dawniejsze: „Red”, „Elephant Talk” i „Thela Hun Ginjeet” oraz zaprezentował te, które miały znaleźć się na przyszłym albumie, The Power to Believe: „Level Five” i „Dangerous Curves”^[3]. Nagranie koncertu zarejestrowano bezpośrednio ze stołu mikserskiego na DAT^[4].

Lista i informacje według Discogs^[2]:

1.	Dangerous Curves	4:52
2.	Level Five	7:50
3.	The ConstruKction Of Light	8:48
4.	ProzaKc Blues	5:58
5.	EleKtriK	8:13
6.	Thela Hun Ginjeet	5:46
7.	Virtuous Circle	7:04
8.	Elephant Talk	4:15
9.	Larks' Tongues In Aspic: Part IV	10:29
10.	The Deception Of The Thrush	8:10
11.	Red	5:42
		1:17:07

Nagrano w 328 Performance Hall, Nashville, TN, USA, 9 (utwory 3, 4, 5, 6, 10 i 11) i 10 (utwory 1, 2, 7, 8 i 9) listopada 2001 roku.

• Robert Fripp – gitara
• Adrian Belew – gitara, śpiew, teksty
• Trey Gunn – Warr guitar, adnotacje na okładce
• Pat Mastelotto – perkusja

• Hugh O’Donnell – design
• Greg Dean – inżynier dźwięku
• Bill Munyon, Michael Wilson – zdjęcia
• David Singleton, Alex R Mundy – produkcja

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[1]
Prog Archives	4.15/5.0[5]
Teraz Rock	[3]

Lindsay Planer z AllMusic ocenił, że „faktycznie, jest to świetne świadectwo zdumiewającej muzykalności i dyscypliny tego zespołu, aby być w stanie zrealizować tak wymagające przedsięwzięcie z taką łatwością”. Jako przykład podał takie utwory jak: „Red” i „Thela Hun Ginjeet”, a także premierowe wykonanie instrumentalnego „eleKtriK”^[1].

Jordan Babula z magazynu Teraz Rock stwierdził, że są to „dobrze zrealizowane nagrania” z dwóch koncertów z 9 i 10 listopada 2001 roku. Jedynie wykonanie „Red” uznał za „wyjątkowo toporne” kierując zastrzeżenia zwłaszcza w stronę Pata Mastelotto^[3].