Locja – dział wiedzy nautycznej (nautyki) opisujący wody żeglowne oraz wybrzeża z punktu widzenia bezpiecznej i sprawnej żeglugi. Dotyczy on zarówno wód morskich, jak i śródlądowych dróg żeglownych (czyli przeznaczonych do żeglugi), oraz ich otoczenia. Pomaga lub wręcz umożliwia przejście trudnych nawigacyjnie akwenów i szlaków, oraz opisuje miejsca docelowe żeglugi, jak porty wraz z ich otoczeniem oraz prowadzące do nich tory wodne[1][2].
Locja morska
[edytuj | edytuj kod]Wiadomości z zakresu locji morskiej wydawane są w postaci ksiąg (opisów tekstowych) uzupełniających wiadomości podane na mapach. Księgi opisują geografię akwenów (wraz z opisem dna, prądami morskimi, pływami), geografię widocznych fragmentów wybrzeża, znaki nawigacyjne, charakterystyczne elementy linii brzegowej mogące pomóc w nawigacji, warunki pogodowe (np. wiatry, możliwe zalodzenia), sposoby komunikacji na danym obszarze, godziny funkcjonowania urządzeń i instytucji związanych z komunikacją wodną, obowiązujące przepisy miejscowe, miejscowe słownictwo ważnych z punktu widzenia żeglugi terminów, miejsca zaopatrzenia w różne rzeczy i materiały (np. źródła pozyskania paliwa, czystej wody) oraz inne ważne elementy otaczającej infrastruktury[3].
Wśród danych geograficznych szczególny nacisk kładziony jest zarówno na miejsca niebezpieczne, jak i miejsca dogodne do przemieszczania się lub postoju.
Locja uwzględnia również zmienność panujących warunków, np. ze względu na pogodę, porę dnia lub roku, a jeżeli jest to istotne, to może opisywać nawet tak nietypowe rzeczy jak: obecność piratów, rzetelność oznakowania czy obyczaje miejscowej ludności, władz, załóg lokalnych statków i obsługi portu.
Księgi locji wydawane są przez większość państw. Najszerszy zakres, obejmujący cały świat, wydaje Admiralicja brytyjska oraz w USA National Geospatial-Intelligence Agency[4]. W Polsce księgi locji, mapy oraz spisy świateł nawigacyjnych wydaje Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej[5]. Aby były użyteczne, księgi locji należy aktualizować korzystając z oryginalnych wydawnictw (Notices to Mariners Admiralicji Brytyjskiej, Wiadomości Żeglarskie wydawane przez BHMW, US Notice to Mariners[6] lub inne)[2].
Locja morska zajmuje się także opisem oraz ujednoliceniem oznakowań szlaków wodnych.
Locja śródlądowa
[edytuj | edytuj kod]Na śródlądziu locja zajmuje się następującymi zagadnieniami[7][8]:
Inne locje
[edytuj | edytuj kod]Na internetowych stronach WWW dotyczących tematyki morskiej, żeglarskiej, szantowej, sportów wodnych itp. mianem locji tytułuje się podstrony zawierające zbiory linków czyli tzw. linkownie.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ locja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-03-04] .
- ↑ a b 4winds.pl: Locja morska cz. 1. tawernaskipperow.pl. [dostęp 2019-03-04].
- ↑ Locja Bałtyku, wybrzeże polskie, 502. Gdynia: Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej, 2022. ISBN 978-83-67189-07-1.
- ↑ Maritime Safety Information. National Geospatial-Intelligence Agency. (ang.).
- ↑ Oficjalna strona BHMW.
- ↑ US Notice to Mariners. National Geospatial-Intelligence Agency. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (ang.).
- ↑ Piotr Jodkowski: Locja śródlądowa – drogi wodne i znaki żeglugowe. czarteruj.com. [dostęp 2019-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-06)].
- ↑ Piotr Wojciechowski: Locja śródlądowa. zegluga-wroclaw.pl. [dostęp 2019-03-04].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Poprawiana na bieżąco Locja Bałtyku. Wybrzeże Polskie publikacja 502 BHMW (502)
- Sailing directions Baltic sea (Southern part) NGA (pub. 194)