| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Kustosz Ziemi Świętej | |
| Okres sprawowania |
1710–1715 |
| Generał franciszkanów | |
| Okres sprawowania |
1723–1726 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Kreacja kardynalska |
9 grudnia 1726 |
| Kościół tytularny | |
Lorenzo Cozza OFM (ur. 31 marza 1654 w San Lorenzo alle Grotte, zm. 19 stycznia 1729 w Rzymie) − włoski franciszkanin, Kustosz Ziemi Świętej w latach 1710–1715[1], generał Zakonu Braci Mniejszych w latach 1723–1726, kardynał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodzony w rodzinie szlacheckiej, wstąpił do franciszkanów prowincji rzymskiej. Został Kustoszem Ziemi Świętej w 1710. Na tym urzędzie wykazał się talentem dyplomatycznym i doprowadził do wznowienia relacji dyplomatycznych zachodu ze światem islamskim. Dzięki protekcji Innocentego XIII i wbrew naciskom króla hiszpańskiego wybrany generałem zakonu na kapitule w Rzymie w 1723. Dążył do zniesienia nadużyć w zakonie, zwłaszcza odnośnie do tarć istniejących pomiędzy frakcjami narodowymi, choć bezskutecznie. Mianowany kardynałem przez Benedykta XIII w 1726, który pragnął, aby nadal kierował zakonem. Cozza zrezygnował z urzędu generała i wkrótce zmarł. Pochowany w bazylice św. Bartłomieja na Wyspie Tyberyjskiej w Rzymie[2][3].
Dzieła
[edytuj | edytuj kod]- Commentarii Historico-Dogmatici in librum Augustini de Haeresibus, Rzym 1707 (dwa tomy)
- l’Historia polemica de Graecorum schismate ex ecclesiasticis monumentis concinnata, Rzym 1719–1720 (cztery tomy)
- Terra Sancta vindicata a calumniis Jacobi de Lecluse, Civis cujusdam Augustani, per Rm. P. Laurentium a S. Laurentio (drukiem ukazało się tłumaczenie niemieckie w 1729)
- Viaggio in Gerusalemme et in Palestina (rękopis)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Girolamo Golubovich OFM: Serie cronologica dei reverendissimi superiori di Terra Santa. Jerozolima: Tipografia del Convento di S. Salvatore, 1898, s. 93-94.
- ↑ Heribert Holzapfel: Podręcznik historii Zakonu Braci Mniejszych. Kraków: 2012, s. 294-295. ISBN 978-83-7354-426-0.
- ↑ S. Donovan: Lorenzo Cozza. www.newadvent.org. [dostęp 2013-08-20]. (ang.).
|
