| |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 października 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 października 1975 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
O. IV MSWoj., |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Lucjan Piotr Stanek (ur. 18 października 1893 w Będzinie, zm. 22 października 1975 w Częstochowie[1][2]) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 18 października 1893 w Będzinie jako syn Wojciecha[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości 8 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4], a następnie na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[5][6]. W 1920 w czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w Armii Ochotniczej[7]. W 1923, 1924 służył w Oddziale IV Ministerstwa Spraw Wojskowych, w tym w 1923 w Służbie Transportowo-Kolejowej[8][9]. Pozostawał wówczas oficerem nadetatowym 11 pułku piechoty w garnizonie Tarnowskie Góry[10][11]. 1 kwietnia 1924 został przydzielony z Oddziału IV SG do macierzystego 11 pp[12]. Ukończył VI Kurs Normalny od 1 listopada 1925 do 28 października 1927 w Wyższej Szkole Wojennej. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. W 1928 jako oficer Sztabu Generalnego pełnił funkcję dowódcy I batalionu w 3 pułku piechoty Legionów w garnizonie Jarosław[13]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do dowództwa 7 Dywizji Piechoty w Częstochowie na stanowisko szefa sztabu[14]. 23 października 1931 roku otrzymał przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[15]. Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku. W marcu 1932 został przydzielony do Szefostwa Komunikacji Wojskowych Sztabu Głównego na stanowisko szefa wydziału[16][17]. W lipcu 1938 roku został dowódcą 33 pułku piechoty w Łomży.
Po wybuchu II wojny światowej 1939 w okresie kampanii wrześniowej pełnił funkcję dowódcy 33 pp[18][19], w tym czasie powierzona została mu obrona środkowego biegu rzeki Narew[20]. Dowodził siłami polskimi w bitwie pod Łomżą (7–10 września), w bitwie pod Nowogrodem (8–10 września), bitwie o Zambrów (11 września) i bitwie pod Łętownicą i Andrzejewem (12–13 września) zakończonych niepowodzeniem. Wzięty do niewoli niemieckiej, do 1945 przetrzymywany był w obozie jenieckim.
Był mężem Janiny z Korzeniowskich (1896–1997), z którą miał córkę Hannę Danutę po mężu Krajewską (1923–1967).
Zmarł 22 października 1975 w Częstochowie[1]. Został pochowany na Cmentarzu Kule (sektor 35-Z-7)[21].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[22]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[23]
- Srebrny Krzyż Zasługi (15 grudnia 1925)[24]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Encyklopedia Częstochowy: Stanek Lucjan Piotr [online], encyklopedia.czestochowa.pl [dostęp 2020-12-14] (pol.).
- ↑ Lata życia na płycie nagrobnej: 1889–1976.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-14].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 350.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 174.
- ↑ Obrona państwa w 1920 roku. Księga sprawozdawczo-pamiątkowa Generalnego Inspektoratu Armji Ochotniczej i Obywatelskich Komitetów Obrony Państwa, Warszawa 1923, s. 30.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 11.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 11.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 155.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 147.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 9 kwietnia 1924 roku, s. 200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 327.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 229.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 25, 421.
- ↑ Andrzej Tomaszewicz: Niezwykła historia sztandaru. Nasz Czas 18/2005. [dostęp 2015-04-03].
- ↑ 71 lat czekał na odnalezienie ojca. Nowogród płonął jak pochodnia. [dostęp 2015-04-03].
- ↑ Tobie Polsko – Bracia Świrniak. [dostęp 2015-04-03].
- ↑ Cmentarz Kule w Częstochowie - wyszukiwarka osób pochowanych [online], czestochowakule.grobonet.com [dostęp 2020-12-14].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 „za zasługi, położone na polu organizacji armji”.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
