Ludomir Antoni Janowski

Autoportret (przed 1925)
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1862 Kurianowszczyzna
Data i miejsce śmierci	październik 1939 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Ludomir Antoni Janowski (ur. 1 grudnia 1862 we wsi Kurianowszczyzna na Wileńszczyźnie, zm. w październiku 1939 w Warszawie) – polski malarz, portrecista.

Syn Wilhelma i Julii z Tomkowiczów. Ukończył szkołę średnią w Wilnie^[1]. W latach 1878–1880 studiował w Wileńskiej Szkole Rysunku u Iwana Trutniewa. Następnie przebywał w Petersburgu (1880–1896), gdzie kontynuował naukę jako wolny słuchacz w Akademii Sztuk Pięknych. Po powrocie do kraju osiadł w Warszawie^[2].

Tworzył głównie portrety, rzadziej malował pejzaże, martwe natury i akty. Posługiwał się obok techniki olejnej także akwarelą, rzadziej pastelami i kredką. Wystawiał w Petersburgu (1887–1889), Paryżu (1904–1905), Monachium, Berlinie, Wilnie, Łodzi i Krakowie. Później głównie w Warszawie m.in. w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, salonach Aleksandra Krywulta i Czesława Garlińskiego.

Był aktywnym członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, organizatorem Kolonii Malarskiej w Nowym Mieście nad Pilicą w 1935 oraz wystawy prac Józefa Pankiewicza w 1933 w Instytucie Propagandy Sztuki.

Zmarł w październiku 1939 na Starym Mieście w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (108M-3-18)^[3].

• Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)^[4]

• Internetowy Polski Słownik Biograficzny: Ludomir Janowski. [dostęp 2017-04-17]. (pol.).

• Cyfrowe Zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie: Ludomir Janowski. [dostęp 2017-04-17]. (pol.).