| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1901 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 lutego 1958 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ludwik Tyrowicz (ur. 15 lipca 1901 we Lwowie, zm. 17 lutego 1958 w Łodzi) – polski grafik, pedagog, twórca ekslibrisów[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wywodził się z rodziny ormiańskiej[2] lwowskiego rzeźbiarza Ludwika (1861–1930) i Józefy z Iżykiewiczów (1861–1920). Był bratem Tadeusza (1893–1978) i bratem-bliźniakiem Mariana (1901–1989)[3][4].
Studiował malarstwo dekoracyjne w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych we Lwowie u Kazimierza Sichulskiego, następnie w latach 1923–1926 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Władysława Skoczylasa, Miłosza Kotarbińskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego. W 1930 wrócił do Lwowa, gdzie w latach 1930–1939 był profesorem grafiki na Politechnice Lwowskiej oraz wykładał w Instytucie Sztuk Graficznych.
W okresie międzywojennym był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików „Ryt” (skupiającego głównie grafików uprawiających drzeworyt), lwowskiego awangardowego Zrzeszenia Artystów Plastyków „Artes” (opowiadającego się za szeroko pojmowaną sztuką nowoczesną); był współzałożycielem lwowskiego Związku Lwowskich Artystów Grafików.
Od 1945 w Łodzi, gdzie prowadził Wydział Grafiki Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych oraz uczył w Szkole Drukarstwa Artystycznego.
Uprawiał różne rodzaje grafiki warsztatowej, zebrane w teki tematyczne (m.in. Piękny Lwów, Italia, Teka karpacka). Zajmował się grafiką użytkową, był autorem kilkuset ekslibrisów, m.in. dla braci Mariana i Tadeusza, Rosy Bailly, Stefana Kawyna, Zenona Klemensiewicza, Tymona Terleckiego[5]. W roku 1938 opublikował pracę Liternictwo w reklamie.
Pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Irena Rylska, Tyrowicz Ludwik, [w:] Słownik pracowników książki polskiej (pod redakcją Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 919.
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 180. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ Tyrowicz Ludwik, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-02-04].
- ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 180–181. ISBN 83-04-02817-4.
- ↑ Ludwik Tyrowicz, ekslibrispolski.pl (dostęp: 3 lutego 2021).
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Irena Rylska, Tyrowicz Ludwik, [w:] Słownik pracowników książki polskiej (pod redakcją Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 919.
