Madonna na tronie z Dzieciątkiem na tle kwiatów i owoców

Autor	Antonio da Negroponte
Data powstania	ok. 1450
Medium	tempera na desce
Wymiary	300 × 235[1] cm
Miejsce przechowywania
Miejscowość	Wenecja
Lokalizacja	Kościół San Francesco della Vigna

Madonna na tronie z Dzieciątkiem na tle kwiatów i owoców^[2] (wł. Madonna col bambino, La Vergine in trono col Bambino^[a]) – obraz temperowy działającego w Wenecji malarza nieznanej narodowości Antonia da Negroponte, będący jedynym znanym dziełem tego artysty. Znajduje się w kościele San Francesco della Vigna.

Obraz być może zdobił pierwotnie XV-wieczny ołtarz będący własnością rodziny Morosini w kościele San Francesco della Vigna. Gdy świątynia została zburzona w 1509 roku i odbudowana w stylu renesansowym w 1534 roku przez architekta Jacopa Sansovina z fasadą zaprojektowaną przez Andreę Palladia w 1564 roku, obraz został dopasowany do nowego ołtarza w kaplicy kościelnej. Istnieje hipoteza, że mógł być on początkowo środkowym panelem tryptyku^[3].

Jeszcze do początku XX wieku obraz uważany był za dzieło Vivariniego^[4]. Obraz w lunecie, dodany później i przedstawiający Ojca Przedwiecznego, namalował Benedetto Rusconi^[5].

Był dwukrotnie odrestaurowany: w 1976 roku ze środków fundacji Save Venice Inc. i ponownie w 2008 ze środków Young Friends of Save Venice^[3].

Madonna na tronie z Dzieciątkiem znajduje się w weneckim kościele San Francesco della Vigna w prawym transepcie. Jest jedyną zachowaną pracą Antonia da Negroponte^[4]. Nosi sygnaturę „Frater Antonius de Negropon Pinxit”. Określenie „frater” oznacza, iż autor malowidła był zakonnikiem^[6]. Obraz przedstawia Matkę Bożą siedzącą na tronie, z Dzieciątkiem na kolanach, z puttami po bokach i u góry, podtrzymującymi jej płaszcz. Malowidło jest zwieńczone girlandami kwiatów i liści^[6]. Obraz jest dziełem quattrocenta, oznaczającego przejście od późnej fazy gotyku do wczesnego renesansu^[7]. Mimo że został namalowany w połowie XV wieku, to jest ekscentrycznie gotycki - z bogato malowaną suknią Najświętszej Maryi Panny, z malowanymi wkładkami papierowymi, kilka dziwnymi figurami i klasyczną architekturą przypomina gobelin^[4]. Wygięty w łuk girland kwiatowy, tworzący oprawę Matki i Dzieciątka wykazuje podobieństwo do Poliptyku San Zeno Andrei Mantegni oraz do obrazów szkoły Francesca Squarcione z Padwy. Delikatna żywiołowość roślinnego i zwierzęcego detalu przypomina gotyckie upodobanie do symboliki: girlanda jest tu symbolem płodności, ogrodzony ogród stanowi ewokację Dziewicy i jej porodu, róże i goździki ucieleśniają miłość, ptaki zaś – wyzwolenie duszy. Obraz staje się wizualnym kazaniem na temat zbawczej mocy ofiary Chrystusa^[7].