Spis treści
Magdaléna Rybáriková
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
4 października 1988 |
Wzrost |
180 cm |
Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
Status profesjonalny |
2005 |
Zakończenie kariery |
2020 |
Trener |
Peter Huber |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
4 WTA, 9 ITF |
Najwyżej w rankingu |
17 (5 marca 2018) |
Australian Open |
4R (2018) |
Roland Garros |
3R (2018) |
Wimbledon |
SF (2017) |
US Open |
3R (2008, 2017) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
1 WTA, 1 ITF |
Najwyżej w rankingu |
50 (6 czerwca 2011) |
Australian Open |
3R (2011) |
Roland Garros |
3R (2011, 2014) |
Wimbledon |
SF (2014) |
US Open |
2R (2012, 2013, 2015, 2017, 2018) |
Magdaléna Rybáriková (ur. 4 października 1988 w Pieszczanach) – słowacka tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]W 2002 roku doszła do finału turnieju Mostostal Trophy w Zabrzu. Na początku czerwca 2003 roku osiągnęła finał turnieju Idom Cup w Budapeszcie. Wspomniany turniej zabrzański wygrała w sierpniu 2003 roku, pokonując w finale Agnieszkę Radwańską 6:4, 6:4. Był to jej pierwszy wygrany turniej juniorski. W ciągu dwóch tygodni sierpnia 2003 zdołała dojść do finału w Bratysławie oraz wygrać drugi w karierze tytuł juniorski w Miszkolcu na Węgrzech. W półfinale prestiżowego turnieju międzynarodowych mistrzostw juniorskich w Przerowie w Czechach przegrała z Ágnes Szávay. Walkę o tytuł turnieju w rodzinnych Piestanach w 2004 roku przegrała z Jarosławą Szwiedową. Na mistrzostwach 2004 w Luksemburgu odpadła w półfinale z Caroline Wozniacki. Dwa miesiące później wygrała w Tralargon w Australii w stanie Victoria, w finale z Jarmilą Gajdošovą. Jednak w juniorskiej karierze jej największym osiągnięciem był finał Wimbledonu w 2006 roku, który przegrała z Wozniacki.
Od 2005 roku reprezentowała Słowację w Pucharze Federacji.
W maju 2006 w kwalifikacjach do turnieju w Stambule pokonała między innymi Agnieszkę Radwańską. Do turnieju dostała się, ale w pierwszej rundzie uległa Mashonie Washington. W połowie lutego 2007 dostała się do finału turnieju ITF w Pradze, który przegrała z Petrą Kvitovą.
Pierwsze zwycięstwo w turnieju WTA odniosła na początku czerwca 2009 w Birmingham. W turnieju tym, który odbywał się na kortach trawiastych, wyeliminowała między innymi Zheng Jie (w trzeciej rundzie) i Li Na (w finale). Porażkę ze Słowaczką odniosła także Urszula Radwańska w fazie półfinałowej rozgrywek. Kolejne zwycięstwa odnosiła w Memphis i w Waszyngtonie, gdzie następnie obroniła tytuł, pokonując m.in. Angelique Kerber.
W grze podwójnej zwyciężyła razem z Janette Husárovą w 2012 roku w Budapeszcie, a na Wimbledonie w 2014 roku w parze z Andreą Petković osiągnęła półfinał.
Po wyleczeniu kontuzji powtórzyła to osiągnięcie w singlu podczas Wimbledonu 2017, pokonując m.in. późniejszą liderkę rankingu Karolínę Plíškovą.
W październiku 2020 poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].
Historia występów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Tytuły | Z–P | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | A | 4R | 1R | 0 / 10 | 6 – 10 | ||||||||
French Open | A | A | A | A | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | 3R | 1R | 0 / 12 | 9 – 12 | ||||||||
Wimbledon | A | A | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 1R | SF | 1R | 2R | 0 / 12 | 8 – 12 | ||||||||
US Open | A | A | A | A | 3R | 3R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | A | 3R | 1R | Q1 | 0 / 10 | 7 – 10 | ||||||||
Ranking na koniec roku | 924 | 302 | 330 | 279 | 58 | 45 | 104 | 72 | 62 | 38 | 51 | 77 | 154 | 20 | 49 | 173 | 0 / 44 | 30 – 44 |
Występy w grze podwójnej
[edytuj | edytuj kod]Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Tytuły | Z–P | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | A | A | 1R | 0 / 9 | 4 – 8 | |||||||||
French Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | A | 2R | 3R | 2R | 1R | A | 2R | 2R | 0 / 9 | 8 – 8 | |||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | 2R | SF | 1R | 2R | A | 2R | 1R | 0 / 8 | 9 – 7 | |||||||||
US Open | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 1R | 2R | 2R | 1R | 2R | A | 2R | 2R | A | 0 / 10 | 8 – 10 | |||||||||
Ranking na koniec roku | – | – | – | – | 265 | 134 | 78 | 112 | 156 | 130 | 66 | 160 | 235 | 401 | 175 | 869 | 0 / 36 | 29 – 33 |
Występy w grze mieszanej
[edytuj | edytuj kod]Magdaléna Rybáriková nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
[edytuj | edytuj kod]Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) |
Gra pojedyncza 8 (4–4)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwyciężczyni | 1. | 14 czerwca 2009 | Birmingham | Trawiasta | Li Na | 6:0, 7:6(2) |
Zwyciężczyni | 2. | 19 lutego 2011 | Memphis | Twarda (hala) | Rebecca Marino | 6:2, krecz |
Finalistka | 1. | 24 września 2011 | Kanton | Twarda | Chanelle Scheepers | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 3. | 5 sierpnia 2012 | Waszyngton | Twarda | Anastasija Pawluczenkowa | 6:1, 6:1 |
Zwyciężczyni | 4. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda | Andrea Petković | 6:4, 7:6(2) |
Finalistka | 2. | 23 sierpnia 2014 | New Haven | Twarda | Petra Kvitová | 4:6, 2:6 |
Finalistka | 3. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) | Barbora Strýcová | 4:6, 1:6 |
Finalistka | 4. | 24 czerwca 2018 | Birmingham | Trawiasta | Petra Kvitová | 6:4, 1:6, 2:6 |
Gra podwójna 2 (1–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 25 października 2010 | Taszkent | Twarda | Alexandra Dulgheru | Aleksandra Panowa Tacciana Puczak |
3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 5 maja 2012 | Budapeszt | Ceglana | Janette Husárová | Eva Birnerová Michaëlla Krajicek |
6:4, 6:2 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza (1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Finalistka | 2006 | Wimbledon | Trawiasta | Caroline Wozniacki | 6:3, 1:6, 3:6 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rafał Smoliński: Tenis. Magdalena Rybarikova zakończyła karierę. Nie będzie pożegnania na korcie. Sportowe Fakty, 2020-10-30. [dostęp 2020-10-30]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-31] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-31] (ang.).