Magdalena Borsuk-Białynicka (ur. 29 stycznia 1940 w Warszawie) – polska paleontolog specjalizująca się w badaniu mezozoicznych jaszczurek i triasowych diapsydów^[1].

Uczestniczyła w polsko-mongolskich ekspedycjach paleontologicznych na pustynię Gobi – opisała kilka nowych dla nauki gatunków późnokredowych jaszczurek^[2], a także zauropoda Opisthocoelicaudia skarzynskii^[3]. Uczestniczyła również w opisaniu fauny wczesnotriasowych kręgowców ze stanowiska paleontologicznego w Czatkowicach, skąd – wraz z Susan Evans, Andriejem Sennikowem lub Mariuszem Lubką – nazwała kilka gatunków należących do płazów skaczących, archozauromorfów, lepidozauromorfów lub prokolofonidów^[4], w tym czatkobatracha – najstarszego płaza bezogonowego półkuli północnej^[5]. Za współautorstwo prac opisujących faunę Czatkowic otrzymała wyróżnienie Wydziału Nauk Biologicznych PAN^[1].

W latach 1962–1976 pracowała w Zakładzie Paleontologii Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1976 roku pracuje w Instytucie Paleobiologii im. Romana Kozłowskiego Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. W latach 2005–2011 była kierownikiem Zakładu Paleontologii Kręgowców Instytutu Paleobiologii, a od 2011 pracuje w Zakładzie Paleobiologii Ewolucyjnej^[1]. 23 stycznia 2001 roku otrzymała tytuł naukowy profesora^[6][7].

Jej mężem był prof. Andrzej Białynicki-Birula^[8][9]

• Magdalena Borsuk-Białynicka – artykuły w bibliotece Polona