Makrojęzyk (ang. macrolanguage) – jednostka klasyfikacyjna wywodząca się z międzynarodowego standardu ISO 639. Używa się jej w odniesieniu do grup odmian językowych, nie zawsze wzajemnie zrozumiałych, ale które z pewnych względów (np. pozajęzykowych – kulturowych, politycznych, etnicznych, religijnych itd.) traktowane są jako warianty tego samego języka. Niektóre makrojęzyki obejmują kilkadziesiąt takich wariantów (np. arabski 30, keczua 44, zapotecki aż 58). W wielu przypadkach wiąże się to z występowaniem dyglosji, jak np. w przypadku języka arabskiego.

Makrojęzyki są rejestrowane i katalogowane przez instytucję SIL International. Według oficjalnej definicji SIL International chodzi o grupy blisko spokrewnionych języków, które w pewnych kontekstach nie są uważane za odrębne od siebie. Kluczowe są zatem dwie cechy: istnienie ścisłego związku genealogicznego między rozpatrywanymi językami oraz istnienie pewnej domeny, gdzie języki te uchodzą za jeden język^[1].

Pojęcie zostało wprowadzone w wyd. 16 Ethnologue: Languages of the World z 2009 r.^[1]

Poniższa lista obejmuje wyłącznie języki ujęte przez SIL:

• mikrojęzyk

• Lista makrojęzyków na stronie SIL