Marian Kijowski

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1884 Laszki Zawiązane
Data śmierci	po 1 września 1939
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Warszawa M. IV
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Marian Kijowski (ur. 24 marca 1884 w Laszkach Zawiązanych, zm. po 1 września 1939) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 24 marca 1884 w Laszkach Zawiązanych, w ówczesnym powiecie rudeckim Królestwa Galicji i Lodomerii^[1]. Na stopień kadeta-zastępcy oficera został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1905 i wcielony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 95 we Lwowie^[2]. W szeregach tego oddziału wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913), a następnie walczył podczas I wojny światowej^[3][4][5]. W latach 1912–1914 był komendantem oddziału karabinów maszynowych 2. batalionu, detaszowanego w Fočy^[6][7]. W czasie służby w cesarskiej i królewskiej Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: porucznika (starszeństwo z 1 maja 1908)^[8], nadporucznika (starszeństwo z 1 maja 1913)^[9] i kapitana (starszeństwo z 1 września 1915)^[10][11].

15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Kraków^[12]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 3 Pułk Strzelców Podhalańskich^[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 87. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[14]. 1 listopada 1922 został „powołany do służby Sztabu Generalnego z prawem jednorocznego doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej”. Był wówczas przydzielony z 3 psp do Szefostwa Administracji Armii^[15]. W 1923 był przydzielony do Biura Szefa Administracji Armii. W tym czasie przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”^[16]. 18 maja 1923 prezydent RP, „w sprostowaniu formalnych pomyłek w liście starszeństwa oficerów zawodowych” zatwierdził go w stopniu podpułkownika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 154,5. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[17]. Z dniem 2 listopada 1923 został przydzielony z Szefostwa Administracji Armii do macierzystego pułku z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie^[18]. Z dniem 15 października 1924, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Służby Transportowo-Kolejowej w Oddziale IV Sztabu Generalnego^{[19][20][21][22]}. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w Oddziale IV SG^[23]. W lipcu 1929 został przeniesiony służbowo do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto IV na stanowisko komendanta^[24]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisko inspektora poborowego^[25][26]. Z dniem 31 marca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku^[27]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[28].

W czasie kampanii wrześniowej służył w Szefostwie Komunikacji Naczelnego Wodza^[29].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1928 „za zasługi na polu przygotowania kolei do potrzeb wojny i organizacji służby transportowo-kolejowej”^[30][31]
• Złoty Krzyż Zasługi – 16 marca 1928 za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”^[32][33]

austriackie

• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[5]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[5]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[5]

• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1906. Wiedeń: styczeń 1906. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1909. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1909. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
• Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.