Maryn Carafa di Belvedere właśc. Marino Carafa di Belvedere (ur. 29 stycznia 1764 w Neapolu, zm. 5 kwietnia 1830 tamże) – włoski kardynał.

Urodził się 29 stycznia 1764 roku w Neapolu, jako syn Carla Carafy di Belvedere i Marii Giulii Caraccioli^[1]. Studiował w Collegio Nazareno, a następnie na Papieskiej Akademii Kościelnej^[1]. Po wstąpieniu na służbę do Kurii Rzymskiej został protonotariuszem apostolskim i prefektem Pałacu Apostolskiego^[1]. W 1799 roku, kiedy Pius VI został wzięty do niewoli, udał się wraz z papieżem do Francji^[1]. Rok później pojechał do Wenecji, gdzie odbywało się konklawe^[1]. 23 lutego 1801 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię S. Nicola in Carcere^[2]. Otrzymał jednocześnie dyspensę z powodu nieposiadania żadnych święceń, na okres trzech lat, przedłużoną potem o kolejne trzy lata^[1]. Z powodu braku potomków w swoim rodzie^[1], zrzekł się godności kardynalskiej 24 sierpnia 1807 roku^[2]. Następnie został księciem Acquavivy i poślubił Mariannę Gaetani dell'Aquila d'Aragona^[1]. Zmarł 5 kwietnia 1830 roku w Neapolu^[2].