Mięsień bródkowy (łac. musculus mentalis) – w anatomii człowieka mały i krótki mięsień wyrazowy, należący do grupy mięśni otoczenia szpary ust[1]. Przyczep początkowy ma na żuchwie (na łękach zębodołowych dolnych siekaczy i kła), a końcowy na skórze bródki. Odpowiada za podnoszenie uwypuklenia bródki i wargi dolnej, nadając twarzy wyraz nadąsany, pogłębia też bruzdę bródkowo-wargową. Unerwiony jest przez gałąź brzeżną żuchwy nerwu twarzowego[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 762–763, ISBN 978-83-200-4323-5 .