Ten artykuł dotyczy polskiego aktora. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu.

Michał Żebrowski

Michał Żebrowski (2017)
Imię i nazwisko	Michał Jan Żebrowski
Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1972 Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Aleksandra Żebrowska (od 2009)
Lata aktywności	od 1993
Zespół artystyczny
Teatr 6. piętro
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Michał Jan Żebrowski (ur. 17 czerwca 1972 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, dyrektor Teatru 6. piętro (od 2010).

Rozpoznawalność zapewnił mu udział w filmach takich jak Ogniem i mieczem (1999), Pan Tadeusz (1999), Wiedźmin (2001), Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem (2003), Pręgi (2004) i Kto nigdy nie żył… (2006). Od 2011 występuje w serialu Na dobre i na złe w roli prof. Andrzeja Falkowicza.

Urodził się i dorastał w Warszawie^[1] jako syn Bożeny Urbańskiej-Żebrowskiej i Tadeusza Żebrowskiego, inżyniera^[2][3][4]. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 158 im. Jana Kilińskiego w Śródmieściu^[5], gdzie jego najlepszym kolegą był Rafał Trzaskowski^[6][7]. O zawodzie aktorskim marzył od dziecka, uczęszczał na zajęcia szkolnego kółka recytatorskiego i zdobywał czołowe miejsca w konkursach recytatorskich. Ukończył warszawskie XI Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Reja^[8].

W 1991 zdał egzamin na Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1995^[9]. Na trzecim roku studiów stanął po raz pierwszy przed kamerą w dramacie telewizyjnym Feliksa Falka Samowolka (1993) u boku Roberta Gonery oraz dreszczowcu telewizyjnym Wynajmę pokój... (1993) z Igorem Przegrodzkim i Beatą Ścibakówną.

Zadebiutował jako aktor teatralny w 1994 rolą Jimmy’ego Portera w sztuce Johna Osborne’a Miłość i gniew (reż. Mariusz Benoit) na scenie Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie. Z tym teatrem był związany w latach 1995–1996. Za debiut teatralny, a także za rolę Posła Parysów w inscenizacji Jana Kochanowskiego Odprawa posłów greckich i występ w przedstawieniu Zbigniewa Herberta Opowiastki o Panu Cogito, został uhonorowany nagrodą jury, publiczności i Jana Machulskiego na XIII Łódzkim Przeglądzie Szkół Teatralnych '95.

Zadebiutował na kinowym ekranie rolą młodego robotnika, który uniesiony emocjonalnym porywem, staje się mimowolnym przywódcą protestu w filmie historycznym Filipa Bajona Poznań 56 (1996). Po gościnnym występie w pięciu odcinkach serialu Sława i chwała (1997), zagrał postać Jana Skrzetuskiego w adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza Ogniem i mieczem (1999) w reżyserii Jerzego Hoffmana, za którą otrzymał nominację do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. Występował w warszawskich teatrach: Ateneum im. Stefana Jaracza (od 1997), Narodowym (2004), Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (2005), Nowym Praga (2006), Komedia (2007) i Wielkim (2007).

Jego kreacja Tadeusza Soplicy w ekranizacji poematu Adama Mickiewicza Pan Tadeusz (1999) w reżyserii Andrzeja Wajdy przyniosła mu przychylność krytyków, a wydana płyta Zakochany Pan Tadeusz (1999) z dwunastoma fragmentami poematu w jego recytacji zyskała status platynowej płyty. W 2000 otrzymał nagrodę Akademii Telewizyjnej Wiktor, Złotą Odznakę w Złotej Piątce w plebiscycie czytelników „TeleRzeczpospolitej” oraz Złotą Kaczkę. Za rolę Geralta z Rivii, zwanego również Białym Wilkiem, w filmie fantasy Wiedźmin (2001) był nominowany do nagrody Orła w kategorii najlepsza główna rola męska. Kiedy po Wiedźminie miał dużą nadwagę, przyszedł na Gwardię w Hali Mirowskiej i pod okiem trenera wicemistrza olimpijskiego Pawła Skrzecza zaczął trenować boks^[10].

W 2002 znalazł się na drugim miejscu w plebiscycie „TeleRzeczpospolitej” na najpopularniejszego aktora, odebrał nagrodę Fryderyka w kategorii album roku – poezja śpiewana/piosenka autorska za płytę Lubię, kiedy kobieta (2001) nagraną z Anną Marią Jopek, Kasią Nosowską i Kasią Stankiewicz oraz została mu przyznana Specjalna TeleMaska, nagroda czasopisma Tele Tydzień. W 2004 ukazała się seria płyt Poczytaj mi tato, gdzie czyta klasykę polskiej poezji dla dzieci. Pojawił się w biograficznym dramacie wojennym Romana Polańskiego Pianista (2002). Uznanie krytyki, Złotą Kaczkę, statuetkę Jańcia Wodnika na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni oraz trzecią nominację do nagrody Orła przyniosła mu kreacja trzydziestoletniego Wojciecha Winklera, ambitnego i samodzielnego, a jednak izolującego się od świata i ludzi, wychowanego w dzieciństwie przez sadystycznego ojca w dramacie psychologicznym Magdaleny Piekorz Pręgi (2004). W dramacie Andrzeja Seweryna Kto nigdy nie żył… (2005) wcielił się w postać charyzmatycznego księdza Jana, który stał się nosicielem wirusa HIV, co zmieniło jego życie w koszmar. W 2007 zagrał rolę hetmana Kibowskiego w produkcji rosyjskiej pt. Rok 1612^[11].

Latem 2005 na antenie radia RMF FM czytał Travelera^[12]. W marcu 2010 stworzył z Eugeniuszem Korinem warszawski Teatr 6. piętro, którego jest dyrektorem. Za rolę prof. dr hab. nauk medycznych Andrzeja Falkowicza w serialu Na dobre i na złe otrzymał w latach 2015–2017 Telekamerę^[13][14], a w 2018 – Złotą Telekamerę 2018.

Wystąpił w reklamie sieci telekomunikacyjnej Play (2015) oraz burgera Maestro w sieci gastronomicznej McDonald’s (2020). Był na okładkach magazynów, takich jak m.in. „Gala”, „Tele Tydzień”, „Elle”, „Viva!”, „Rewia”, „Film”, „Sukces”, „Logo” i „L’Officiel”^[15].

20 czerwca 2009 w Brzegach-Ryniasie poślubił młodszą o 15 lat Aleksandrę Adamczyk^[16]. Mają czwórkę dzieci: trzech synów – Franciszka (ur. 2010)^[17], Henryka (ur. 2013)^[18] i Feliksa (ur. 6 sierpnia 2020)^[19][20] – oraz córkę Łucję (ur. 30 lipca 2022)^[21].

Ma dom na Podhalu, gdzie prowadzi gospodarstwo ekologiczne^[16].

Filmy fabularne
Rok	Tytuł	Rola	Reżyseria
1993	Wynajmę pokój...	Olek	Andrzej Titkow
1993	Samowolka	Pawlik	Feliks Falk
1996	Poznań 56	Zenek	Filip Bajon
1999	Pan Tadeusz	Tadeusz Soplica	Andrzej Wajda
1999	Ogniem i mieczem	Jan Skrzetuski	Jerzy Hoffman
2001	Wiedźmin	Geralt z Rivii	Marek Brodzki
2002	Pianista	Jurek	Roman Polański
2003	Stara baśń. Kiedy słońce było bogiem	Ziemowit	Jerzy Hoffman
2004	Pręgi	Wojciech Winkler	Magdalena Piekorz
2005	Kochankowie Roku Tygrysa	Wolski	Jacek Bromski
2006	Kto nigdy nie żył…	ksiądz Jan	Andrzej Seweryn
2007	Rok 1612	hetman Kibowski	Władimir Chotinienko
2008	Senność	mąż Róży	Magdalena Piekorz
2009	Janosik. Prawdziwa historia	Turjag Huncaga	Agnieszka Holland Kasia Adamik
2011	1920 Bitwa warszawska	Władysław Grabski	Jerzy Hoffman
2012	Sęp	Sęp	Eugeniusz Korin
2012	Nad życie	Jacek Olszewski, mąż Agaty	Anna Plutecka-Mesjasz
2013	Tajemnica Westerplatte	mjr Henryk Sucharski	Paweł Chochlew
2014	Facet (nie)potrzebny od zaraz	lekarz	Weronika Migoń
2016	Za niebieskimi drzwiami	Krwawiec	Mariusz Palej
2017	Wszystko albo nic (Vsetko alebo nic)	Jakub	Marta Ferencová
Seriale telewizyjne
1997	Sława i chwała	Janusz Myszyński (odc. 1-5)	Kazimierz Kutz
2000	Ogniem i mieczem	Jan Skrzetuski	Jerzy Hoffman
2002	Wiedźmin	Geralt z Rivii	Marek Brodzki
2003	Kasia i Tomek	(odc.7, seria II)	Jurek Bogajewicz
2004	Stara baśń	Ziemowit	Jerzy Hoffman
2009	Janosik. Prawdziwa historia	Turjag Huncaga	Agnieszka Holland Kasia Adamik
od 2011	Na dobre i na złe	prof. Andrzej Falkowicz (od odc.467)	różni
2018	Ucho Prezesa	aktor odgrywający rolę Prezesa w filmie Tytan (odc.41-42)	Tadeusz Śliwa
2022	Gang Zielonej Rękawiczki	Jarek (odc.4)	Tadeusz Śliwa

• 2003: Sindbad: Legenda siedmiu mórz – Sindbad
• 2008: Horton słyszy Ktosia – Horton
• 2010: God of War III – Herkules
• 2011: Afterfall: InSanity – Albert Tokaj
• 2016: Doktor Strange – Doktor Strange
• 2017: Star Wars: Battlefront II – Gideon Hask^[22]
• 2018: Avengers: Wojna bez granic – Doktor Strange
• 2019: Avengers: Koniec gry – Doktor Strange
• 2019: Wiedźmin – Geralt z Rivii
• 2020: Cyberpunk 2077 – Johnny Silverhand
• 2021: Spider-Man: Bez drogi do domu – Doktor Strange^[23]
• 2022: Dying Light 2 – Vincent Waltz
• 2022: Doktor Strange w multiwersum obłędu – Doktor Strange^[24]

• Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)^[35]

• Michał Żebrowski w bazie filmpolski.pl
• Michał Żebrowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
• Michał Żebrowski w bazie IMDb (ang.)
• Michał Żebrowski w bazie Filmweb
• Michał Żebrowski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”