Michał Wedelstedt

Generał major
Data urodzenia	1757
Data śmierci	1828
Przebieg służby
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-rosyjska Insurekcja kościuszkowska
Odznaczenia

Michał Wedelstedt (ur. 1757, zm. 1828) – generał major wojsk koronnych. Litwin z pochodzenia.

Od wczesnej młodości służył w wojsku pruskim. Od 1789 w Wojsku Polskim w stopniu rotmistrza m.in. adiutant księcia Ludwika Wirtemberga.

W wojnie z Rosją 1792 major. Odznaczył się w bitwie pod Dubienką. Był dowódcą podczas chwalebnej bitwy pod Zelwą, uważanej za najchwalebniejszy epizod tej wojny. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari^[1]. Po zwycięstwie targowiczan wziął dymisję.

Wrócił do służby po wybuchu insurekcji kościuszkowskiej. Uczestnik powstania kościuszkowskiego. Dowódca jazdy w Korpusie gen. J. Zajączka. 3 czerwca 1794 roku stoczył z dywizją rosyjską gen. Zagriażskiego(inne języki) bitwę pod Dubienką^[2]. Poróżnił się z Zajączkiem na temat nieudolnego dowodzenia w bitwie pod Chełmem i przyprowadził swój oddział do Warszawy. Za wkład w jej obronę awansowany przez Tadeusza Kościuszkę do stopnia generała, wspólnie z gen. F. Haumanem dowódca dywizji i wyznaczony na dowódcę dywizji działającej w Lubelskiem.

Wziął później dymisję i wyjechał do zaboru pruskiego, aby bronić przed konfiskatą swoich posiadłości.

Po upadku powstania dał się wciągnąć w działalność konspiracyjną Centralizacji Lwowskiej. Był jej delegatem na Wołyń. Zorientowawszy się o utopijności przygotowywania przez organizacje powstania wycofał się z działalności i powrócił do swoich dóbr.

• H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001