Michał Hoenig, ps. „Höni” (ur. 4 stycznia 1952 w Hamburgu) – niemiecki klawiszowiec, kompozytor i producent muzyczny^[1][2]. Jeden z pionierów syntezatora^[1]. Mieszka w Los Angeles w Kalifornii^[1].

Wychował się i uczył w Berlinie, gdzie studiował socjologię, dramat i dziennikarstwo na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim^[1]. Po pierwszych eksperymentach z kolażem audio, licznymi magnetofonami, mikrofonami kontaktowymi i asortymentem elektronicznych modulatorów^[1]. Pod koniec lat 60. stał się jednym z pierwszych muzyków w Europie, którzy używali syntezatora w studiu nagraniowym, jak i na scenie^[1]. Występował z wieloma współczesnymi kompozytorami muzyki klasycznej, zaś w lutym 1971 roku został członkiem zespołu Agitation Free (równolegle grywał z Eruption na początku lat 70.)^[1]. Po niemalże trzech latach odszedł z tej formacji i z końcem 1974 roku zainicjował z Klausem Schulze efemeryczny projekt muzyczny pod nazwą Timewind^[1][2]. W 1975 roku na krótko dołączył do Tangerine Dream z którym wystąpił podczas tournée po Australii, a także podczas koncertu w Royal Albert Hall w Londynie^[1][2]. W 1976 roku ukazał się album Early Water, nagrany we współpracy z Manuelem Göttschingiem z Ash Ra Tempel^[1][2]. W 1977 roku podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią Warner Bros., wydawcą jego pierwszego albumu solowego pt. Departure from the Northern Wasteland, który przyniósł mu światowe uznanie krytyków^[1]. Koncertował w całej Europie, na Bliskim Wschodzie, w Australii, Korei i Japonii^[1].

Na początku i w połowie lat 70. współorganizował Berlin Metamusic Festivals (pol. Berlińskie Festiwale Metamuzyczne^[1]. Były to trzytygodniowe wydarzenia, które kontrastowały współczesną klasyczną muzykę awangardową z rdzenną muzyką tradycyjną z całego świata^[1]. Festiwale te były zapowiedzią mody na world music, która rozwinęła się ostatecznie na początku lat 90.^[1]. W 1980 roku przeprowadził się do Los Angeles, aby pracować z Philipem Glasem jako dyrektor muzyczny, autor i współkompozytor ścieżki dźwiękowej do Koyaanisqatsi, filmu bez słów, opartego na przepowiedniach Indian Hopi (życie niezrównoważone) i który obsypano nagrodami^[1]. Od tego momentu dzielił swój czas pomiędzy komponowanie muzyki do filmów i programów telewizyjnych (9 1/2 tygodnia, The Blob, seria Max Headroom), nagraniami solowymi oraz produkcją nagrań współczesnej muzyki klasycznej dla takich artystów, jak: Harold Budd, John Cage, Morton Feldman, Joan La Barbara, Daniel Lentz i Morton Subotnick^[1]. Od 1985 roku przez wiele lat produkował praktycznie cały materiał muzyczny (filmy: Przedstawienie, Lot nad kukułczym gniazdem, Syreny, Błękit nieba), nagrodzonego Oscarem kompozytora Jacka Nitzsche (był także klawiszowcem i w przeszłości zagrał gościnnie z The Rolling Stones przed Donem Prestonem)^[1][2].

Pracował nad wieloma różnymi projektami, współpracując z muzykami z różnych muzycznych światów, w tym z Milesem Davisem, Terrym Rileyem, Johnem Lee Hookerem, Wayne'em Shorterem, Johnem Hasselem, Donem Prestonem, Mickiem Taylorem, J. Peterem Robinsonem, Patrickiem Gleesonem, Paulem Buckmasterem, Shawnem Phillipsem czy Buffy Saint Marie^[1]. Ponadto napisał muzykę do serialu nadawanego przez telewizję NBC pt. Mroczne niebo, za którą otrzymał nominację do nagrody Emmy; muzykę do filmu Anne Rice Rag and Bone oraz seriali telewizyjnych Dziwny świat i The District, a także muzykę do filmów Pierwsza była Alice z Kieferem Sutherlandem i Nosiciel z Williamem Hurtem i Peterem Wellerem^[1]. Prowadzi własne studio nagraniowe w Los Angeles i nadal pisze muzykę do filmów^[1]. Od lutego 2007 do lata 2024 grał w reaktywowanym Agitation Free po czym zaprzestał koncertowania^[3].

• Michael Honig – dyskografia, filmografia i muzyka do gier komputerowych na stronie internetowej zespołu Agitation Free
• Michael Hoenig w bazie Discogs.com (ang.)
• Michael Hoenig w bazie Rate Your Music (ang.)
• Michael Hoenig w bazie Prog Archives
• Michael Hoenig w bazie Filmweb
• Michael Hoenig w bazie IMDb (ang.)