Mieczysław Cholewa

kapral
Data i miejsce urodzenia	28 października 1915 Lublin
Data śmierci	7 czerwca 1975
Przebieg służby
Lata służby	1937–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	77 Pułk Piechoty, Wojskowa Składnica Tranzytowa (Westerplatte)
Główne wojny i bitwy	obrona Westerplatte
Odznaczenia

Mieczysław Cholewa (ur. 28 października 1915 w Lublinie, zm. 7 czerwca 1975) – polski żołnierz, członek ostatniej załogi składnicy wojskowej Westerplatte, kawaler orderów^[1].

Był synem Jana i Anieli z domu Sorok. Przed powołaniem do wojska pracował na roli oraz przy budowie dróg. W latach 1937–1938 odbywał czynną służbę wojskową w 77 Pułku Piechoty w Lidzie. Następnie został skierowany do szkoły podoficerskiej. 18 maja 1939 w stopniu kaprala został przeniesiony na Westerplatte. W trakcie polskiej wojny obronnej września 1939 roku brał udział w obronie Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte jako działowy działa przeciwpancernego w rejonie torów kolejowych. Został kontuzjowany w wyniku wybuchu bomby, a po kapitulacji trafił do niewoli niemieckiej jako jeniec Stalagu IA^[1].

Został wyzwolony przez wojska amerykańskie w maju 1945 i służył w amerykańskiej kompanii wartowniczej. Do Polski powrócił w październiku 1946 i osiadł w rodzinnej miejscowości swojej żony – Rudzie Śląskiej. Do przejścia na emeryturę w 1973 pracował w Kopalni Węgla Kamiennego „Bielszowice”^[1].

Pochowany został na Cmentarzu Parafialnym przy ul. Kokota w Rudzie Śląskiej (miejsce A – 23 - 9)^[2].

• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (1990)^[1],
• Order Sztandaru Pracy, II klasy (1968)^[1],
• Złoty Krzyż Zasługi (1963)^[1],
• Srebrny Krzyż Zasługi (1955)^[1],
• Brązowy Krzyż Zasługi (1952)^[1],
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1951)^[1],
• Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” (1960)^[1],
• Odznaka Grunwaldzka (1960)^[1]