Mieczysław Szymanowicz

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1893 Kończyska
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1920 Lwów
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Błękitna Armia Wojsko Polskie
Jednostki	144 pułk piechoty SK
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Mieczysław Szymanowicz (ur. 28 listopada 1893 w Kończyskach, zm. 1 sierpnia 1920 we Lwowie^[1]) – żołnierz armii austriackiej, oficer Błękitnej Armii i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w rodzinie Jana i Anastazji z Dutkiewiczów^[2]. Absolwent gimnazjum i kursów rolniczych w Tarnowie. W 1914 wcielony do austriackiego 57 pułku piechoty. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1917 w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W czasie walk na frontach I wojny światowej trafił do włoskiej niewoli^[2].

Jesienią 1918 wstąpił ochotniczo do Armii Polskiej we Francji. W stopniu podporucznika, na czele 2 kompanii 144 pułku piechoty Strzelców Kresowych, powróci do Polski i walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. 10 czerwca 1920, dowodząc kompanią, wyparł nieprzyjaciela z zajmowanych porcji^[2]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[3].

Zmarł na skutek ran odniesionych w bitwie pod Brodami^[2].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3817^[4]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Ferdynand Mazaraki: Zarys historji wojennej 71-go pułku piechoty. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.