Mieczysław Roman Wyżeł-Ścieżyński

pułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1895 Sambor
Data śmierci	10 czerwca 1956
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	22 Dywizja Piechoty Górskiej
Stanowiska	dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Mieczysław Roman Wyżeł-Ścieżyński (ur. 1 stycznia 1895 w Samborze, zm. 10 czerwca 1956^[1]) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 1 stycznia 1895 w Samborze. Był synem Władysława (nauczyciel, wieloletni profesor Seminarium Nauczycielskiego w Samborze, zm. 1938) i Anny z domu Odzieżyńskiej (zm. 1937)^[2]. Miał brata Stanisława (1899–1920, legionista, poległy w wojnie polsko-bolszewickiej) i dwie siostry (nauczycielki gimnazjalne w Chełmnie)^[2][3].

Był członkiem Związku Strzeleckiego. W czasie I wojny światowej pełnił służbę w Legionach Polskich używając pseudonimu „Wyżeł”. 8 sierpnia 1914 roku w Miechowie objął dowództwo plutonu w 3 kompanii kadrowej Batalionu Kadrowego dowodzonej przez Wacława Wieczorkiewicza ps. „Scaevola”. W październiku 1914 roku był dowódcą IV plutonu 3 kompanii III batalionu dowodzonego przez ówczesnego majora Edwarda Rydza ps. „Śmigły”, a później oficerem 1 pułku piechoty.

W latach 1920–1922 był pierwszym polskim attaché wojskowym w Pradze. Z dniem 16 października 1922 roku przydzielony został do Oddziału II Sztabu Generalnego WP na stanowisko szefa Wydziału III^[4]. Z dniem 1 sierpnia 1923 roku został przydzielony do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[5]. Od 3 listopada 1924 roku do 15 października 1925 roku był słuchaczem IV Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa sztabu. W okresie od 31 maja do 10 listopada 1926 roku został przeniesiony służbowo do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie na stanowisko szefa sztabu^[6]. W listopadzie 1926 roku przeniesiony został do składu osobowego I Wiceministra Spraw Wojskowych i szefa Administracji Armii, na stanowisko szefa Biura Ogólno Administracyjnego w Warszawie^[7]. W styczniu 1928 roku mianowany został dowódcą piechoty dywizyjnej 22 Dywizji Piechoty Górskiej w Przemyślu^[8]. Z dniem 31 stycznia 1930 roku przeniesiony został w stan spoczynku^[9]. Po przejściu na emeryturę zatrudniony został na stanowisku dyrektora naczelnego Agencji Prasowej „Iskra”. W 1931 był sprawozdawcą parlamentarnym w Sejmie RP. Jako dziennikarz Agencji „Iskra” w Warszawie został w latach 1931–1934 akredytowany do Ligi Narodów^[10]. Był prezesem Związku Syndykatu Dziennikarzy Warszawskich^[11], później prezesem Związku Dziennikarzy RP^[12].

Po wybuchu II wojny światowej 5 września 1939 został zastępcą powołanego wówczas ministra propagandy Michała Grażyńskiego^[13]. Podczas wojny przebywał w Ośrodku Oficerskim w Cerizay. Po upadku Francji ewakuowany do Szkocji^[14].

Był dwukrotnie żonaty: po raz pierwszy (od 1918) z Janiną z Kłuszyńskich. Po zmianie wyznania na ewangelicko-reformowane, został wyrokiem Jednoty Wileńskiej rozwiedziony w 1926 roku i poślubił w Warszawskim kościele ewangelicko-reformowanym Zdzisławę Sułkowską^[15].

• podporucznik – 5 marca 1915
• porucznik – 1 listopada 1916
• kapitan –
• major –
• podpułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 184. lokatą w korpusie oficerów piechoty
• pułkownik – 16 marca 1927 ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4354 (3 lutego 1922)^[16][17]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1933)^[18]
• Krzyż Niepodległości (12 marca 1931)^[19]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[17][12]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[20][17][12]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[17][12]
• Złoty Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)^[11]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[17][12]
• Odznaka za Rany i Kontuzje^[21]
• Odznaka „Za wierną służbę”^[21]
• Odznaka „Znak Pancerny”

• Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
• Roczniki Oficerskie 1923, 1924 i 1928.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Piotr Stawecki, O dominacji wojskowych w państwowym aparacie cywilnym w Polsce w latach 1926–1939, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (35), Warszawa 1965.
• Piotr Stawecki, Attaché wojskowi Drugiej Rzeczypospolitej, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 2 (202), Warszawa 2004.
• Zofia Sztromajer, Pułkownik Mieczysław Wyżeł–Ścieżyński (1895–1956), Biuletyn Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce Nr 11/2009, Listopad 2009.
• Zofia Sztromajer, Pułkownik Mieczysław Wyżeł–Ścieżyński 1895–1956, Piłsudski.org