Spis treści
Miki
Miki, łyszczyki – grupa minerałów zaliczana do gromady krzemianów. Nazwa „mika” pochodzi od łac. mica (ziarno) lub micare (błyszczeć).
Właściwości
[edytuj | edytuj kod]- Wzór chemiczny: AB2-3(OH,F)2(Si,Al4O10) – zasadowe glinokrzemiany potasu, sodu, wapnia, glinu, magnezu, żelaza, manganu rzadziej rubidu, cezu, baru, cynku, wanadu, litu, tytanu, chromu.
- układ krystalograficzny: jednoskośny
- pokrój: tabliczkowy, krótkosłupowy, płytkowy, blaszkowy, pseudoheksagonalny
- barwa: miki jasne: bezbarwne, srebrzystobiałe, żółtawe; miki ciemne: ciemnoszare, brunatne, czarne
- rysa: biała
- połysk: szklisty, metaliczny, jedwabisty
- łupliwość: doskonała, jednokierunkowa
- przełam: nierówny
- twardość: około 2-3
- gęstość: waha się od 2,75 do 3,4 g/cm³
- dobre właściwości dielektryczne
- niepalna
- odporna na temperaturę
- odporna na czynniki chemiczne
- odporna na starzenie.
Tworzą skupienia zbite, ziarniste, blaszkowe, czasami rozetowe. Tworzą kryształy wrosłe i narosłe w druzach – szczotki krystaliczne. Są giętkie, elastyczne i sprężyste. Tylko niewiele wśród nich jest wyraźnie kruchych oraz łamliwych (są to: margaryt, clintonit, ksantofyllit).
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Łyszczyki występują powszechnie w wielu skałach, najobficiej w Indiach, Rosji, Kanadzie (w Polsce są spotykane w pegmatytach na Dolnym Śląsku). Należą do głównych minerałów skał magmowych. Są ważnymi składnikami skał metamorficznych i często występują w skałach osadowych. Dzięki doskonałej łupliwości często spotykane w postaci cienkich, elastycznych blaszek o różnym zabarwieniu (tzw. kocie złoto).
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]- jako dielektryk w kondensatorach o małej pojemności
- do izolowania wycinków komutatorów
- jako izolacja żłobkowa
- do odizolowywania elementów elektronicznych (np. tranzystorów od radiatorów)
- do produkcji gumy, papieru przemysłowego, tapet ściennych, tworzyw sztucznych, lakierów, ceramiki, przezroczystych okienek wziernikowych do pieców
- do wyrobu okienek w licznikach Geigera, mogących przepuszczać cząstki alfa (które nie są w stanie przeniknąć kartki papieru ani kilku centymetrów powietrza)[1]
- jako posypka do papy
- jako połyskujący dodatek do ozdobnych szlachetnych tynków
- wypełniacz do środków ochrony roślin
- źródło otrzymywania litu
- są poszukiwane i cenione przez kolekcjonerów
- muskowit chromowy (fuchsyt) jest wykorzystywany jako kamień ozdobny oraz surowiec rzeźbiarski
- jako składnik kosmetyków mineralnych (podkładów, pudrów itp.)
Odmiany miki
[edytuj | edytuj kod]- ze względu na zabarwienie:
- ze względu na skład chemiczny:
Wyroby z miki
[edytuj | edytuj kod]- mikafolia
- mikaleks
- mikanit
- samika – papier o stosunkowo dużej wytrzymałości mechanicznej i elektrycznej (> 20 kV/mm)[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ryszard Jan Barczyński: Liczniki promieniowania jonizującego. [dostęp 2014-09-19].
- ↑ Aleksy Brodowski, Jerzy Chabłowski, Jerzy Auerbach: Radio i Telewizja. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1971, s. 332.