Ministerstwo Przemysłu i Handlu PRL – polskie ministerstwo istniejące w latach 1947–1949, powołane w celu kierowania i zarządzania całokształtem spraw związanych z kształtowaniem polityki przemysłowej i wymiany z zagranicą. Minister był członkiem Rady Ministrów.

Na podstawie dekretu z 1947 r. o zmianach organizacji i zakresie działania naczelnych władz administracyjnych powołano urząd Ministra Przemysłu i Handlu w miejsce zniesionego urzędu Ministra Przemysłu^[1].

Do zakresu działania Ministra Przemysłu i Handlu należały sprawy:

• polityki przemysłowej i polityki handlu wewnętrznego, a sprawy polityki handlu zagranicznego w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych;
• państwowego przemysłu i handlu z wyłączeniem spraw zastrzeżonych innym ministrom na mocy przepisów specjalnych;
• handlu zagranicznego, a w szczególności prowadzenia rokowań przy zawieraniu umów handlowych oraz nadzór nad ich wykonaniem-regulowania obrotu towarowego między Polską a zagranicą;
• wyznaczanie radców handlowych, attachatów handlowych, wyznaczanie iw wysyłanie przedstawicieli w sprawach handlu zagranicznego;
• administracji przemysłowej;
• górnicze i administracji górniczej oraz służba geologiczna;
• nadzór nad organizacjami i zrzeszeniami przemysłowymi, rzemieślniczymi i handlowymi oraz nad samorządem gospodarczym przemysłu, handlu i rzemiosła;
• nadzoru nad urządzeniami wymagającymi dozoru przemysłowo-technicznego, sprawy probiercze oraz kontroli miar;
• ochrony wynalazków, wzorów i znaków towarowych;
• przemysłowego i handlowego szkolenia zawodowego przy współudziale władz zainteresowanych;
• inne sprawy przekazane właściwości Ministra Przemysłu i Handlu w drodze przepisów szczególnych.

Zniesienie urzędu nastąpiło na podstawie ustawy z 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej zniesiono urząd Ministra Przemysłu i Handlu^[2].