| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Klauzura |
nie |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
św. Michała Archanioła |
| Data budowy |
przed 1268 |
| Data zamknięcia |
przed 1559 |
Monaster św. Michała Archanioła – prawosławny klasztor męski we Włodzimierzu, funkcjonujący między XIII a XVI stuleciem. Obecnie nie istnieje.
Monaster św. Michała Archanioła był drugim ośrodkiem prawosławnego życia monastycznego powstałym we Włodzimierzu, po utworzonym w końcu XII w. monasterze Narodzenia Matki Bożej[1]. W późniejszym okresie we Włodzimierzu powstały jeszcze cztery kolejne klasztory prawosławne; wszystkie zaliczały się do ważniejszych ośrodków życia mniszego na Wołyniu[2]. Pierwsza pisemna informacja o wspólnocie pochodzi z 1268, jednak wynika z niej, że funkcjonowała ona już od dłuższego czasu. W monasterze został pochowany rok wcześniej zamordowany na jego terenie przez Lwa Halickiego wielki książę litewski Wojsiełk[3].
W kolejnych stuleciach protektorami monasteru byli Sanguszkowie. Zachowały się dokumenty podziału majątku między starostą włodzimierskim Andrzejem Sanguszką, żoną jego brata Michała i jej synem Andrzejem z 1502, w których obaj mężczyźni zobowiązali się do opieki nad wspólnotą. Z kolei w 1547 Fiodor Sanguszko przekazał klasztorowi 5 kop litewskich groszy[3]. Dokładny moment zamknięcia monasteru nie jest znany. Wiadomo, że już w 1559 dawna cerkiew klasztorna pełniła funkcje parafialnej. Istniała jeszcze w 1621, jednak przed końcem XIX w. uległa całkowitemu zniszczeniu. Miejsce po monasterze było jedynie oznaczone krzyżem pamiątkowym[3]. Podobnie zniszczone zostały drewniane zabudowania mieszkalne klasztoru[3]. Pozostałości cerkwi w formie rotundy z około XIII wieku odkryto podczas planowych wykopalisk archeologicznych w 1955 r.[4]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ D. Małaszewski, Niektóre aspekty życia monastycznego na terenie diecezji włodzimiersko-brzeskiej do końca XVI wieku [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik: Życie monastyczne w Rzeczypospolitej. Białystok: Zakład Historii Kultur Pogranicza Instytutu Socjologii Uniwersytetu w Białymstoku, 2001, s. 110. ISBN 83-902928-8-2.
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 24. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ a b c d Rożko W.: Prawosławni swiatyni istorycznoji Wołyni. Łuck: Wołynśka Obłasna Drukarnia, 2009, s. 40–43. ISBN 978-966-361-412-0.
- ↑ Yurii Dyba, Dyba J. Kaplica na wieży w Stołpiu i jej wołyńskie analogie // Do pieńkna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji Chełmskich. – Chełm: В. w., 2003. – T. 1: Referaty. – S. 36–51. [online] [dostęp 2017-02-15] (ang.).
