Muhammad al-Badr

Imam zajdytów
Okres	od 19 września 1962 do 26 września 1962
Poprzednik	Ahmad ibn Jahja
Król Jemenu
Okres	od 19 września 1962 do 26 września 1962
Poprzednik	Ahmad ibn Jahja
Następca	urząd zniesiony
Dane biograficzne
Dynastia	Kasimidzi
Data urodzenia	15 lutego 1926
Data i miejsce śmierci	6 sierpnia 1996 Londyn
Miejsce spoczynku	Medyna
Ojciec	Ahmad ibn Jahja

Muhammad al-Badr, arab. المنصور محمد البدر بن أحمد, właśc. al-Mansur Bi'llah Muhammad al-Badr bin al-Nasir-li-dinu'llah Ahmad (ur. 15 lutego 1926 w Hadżdży, zm. 6 sierpnia 1996 w Londynie) – ostatni imam zajdytów i król Jemenu Północnego (1962).

Był najstarszym synem Ahmada ibn Jahji i jego pierwszej żony Sajjidy Safii bint Muhammad al-Ezz. Edukację otrzymał w madrasach w Hadżdży i Taizz.

W latach 1949–1955 zastępca gubernatora prowincji Al-Hudajda. W kwietniu 1955 został ogłoszony następcą tronu i pomagał ojcu w zdławieniu rebelii dwóch wujów. W latach 1955–1962 pełnił funkcje: wicepremiera Jemenu, ministra spraw zagranicznych i ministra obrony. W 1956 odbył podróż po krajach bloku wschodniego, gdzie podpisał szereg umów międzypaństwowych oraz poprawił relacje z ZSRR.

Był zwolennikiem reform społecznych i politycznych, toteż w 1960 roku wprowadził kilka z nich. Działo się to w czasie pobytu ojca za granicą (leczenie) i choć reformy te Ahmad od dawna obiecywał, to po powrocie wszystkie cofnął. 18 września 1962 roku zmarł jego ojciec i Muhammad został nowym królem i imamem. Wprowadził amnestię dla wszystkich więźniów politycznych i zapowiedział reformy. Powołał też nowego głównodowodzącego armii Abdullaha as-Sallala, który to 26 września wraz z grupą lewicowych wojskowych obalił Muhammada. Król uciekł więc na północ kraju, gdzie stanął na czele antyrządowych plemion.

Często podróżował do Arabii Saudyjskiej, zabiegając o jej pomoc w obaleniu chwiejnego jeszcze wówczas rządu. Wybuchła wojna domowa, w której republikanów wspierał Egipt, a rojalistów Saudowie. Muhammad rościł swoje pretensje do tronu i uznawany był za króla przez wiele krajów do roku 1970, kiedy to Saudowie podpisali porozumienie z republikanami. Choć monarchiści podpisali pokój z rządem w 1970, to walki trwały do 1972. Po ich ustaniu Muhammad udał się na emigrację do Wielkiej Brytanii.

Zmarł w londyńskim szpitalu na zapalenie płuc. Pochowany jest na cmentarzu Brookwood koło Woking (Anglia).

Miał trzy żony (z pierwszymi dwiema wziął rozwód). Miał dwóch synów i dwie córki:

• książę Agil bin Muhammad al-Badr Hamidaddin (formalny następca)
• książę Muhammad bin Muhammad al-Badr Hamidaddin
• księżna Amat al-Ghani bint Muhammad al-Badr Hamidaddin
• księżna Ghufran bint Muhammad al-Badr Hamidaddin

Za życia otrzymał kilka odznaczeń w tym Order Zasługi Republiki Włoskiej (28 listopada 1957)

• Encyclopedia of the Orient. lexicorient.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-21)].
• 4dw.net