Mykoła Koreń

Микола Корень

Data urodzenia	1905
Data śmierci	1944
Zawód, zajęcie	rolnik
Miejsce zamieszkania	Aleksandrówka
Narodowość	Ukrainiec
Małżeństwo	Anastasija Koreń
Dzieci	Oleksij, Halyna, Jewhenia
Odznaczenia

Mykoła Koreń, ukr. Микола Корень (ur. 1905, zm. 1944) – ukraiński rolnik zaangażowany w pomoc Polakom podczas rzezi wołyńskiej^[1].

Mykoła Koreń wraz z żoną Anastasiją prowadzili gospodarstwo rolne w Aleksandrówce na Wołyniu. Mieli czworo dzieci: Oleksija, Hałynę, Jewhenię oraz Ninę (ur. 1944 r.)^[1].

11 lipca 1943 roku oddziały OUN-UPA zamordowały w kościele w Kisielinie ok. 90 Polaków uczestniczących w niedzielnej mszy, a w okolicznym lesie pojawili się uzbrojeni ludzie, co oznaczało, że wszystkim mieszkającym w okolicy Polakom grozi śmierć z rąk członków OUN-UPA. Wieczorem 15 lipca 1943 roku szwagier Mykoły, Pawło Kyc, przyprowadził do domu Koreniów dzieci polskiego małżeństwa Adamowiczów: dziewięcioletnią Teresę, pięcioletniego Janusza, trzyletnią Stanisławę oraz półtorarocznego Henryka. Natychmiast po tym, jak Koreniowie ukryli dzieci w spiżarni, do gospodarstwa przyszli członkowie OUN-UPA. Szukali Polaków. Koreniowie, mając świadomość, że za udzielanie pomocy Polakom także im groziła śmierć, zapewnili, że w ich domu Polaków nie ma. Przez kilka kolejnych tygodni dzieci w ciągu dnia ukrywały się w polach, a nocą w stodole Koreniów. W sierpniu rodzice dzieci podjęli decyzję o ich rozdzieleniu. Najstarszą Teresę wraz babcią Teklą ukryto u małżeństwa Jewhenii i Prokopa Bondaruków, dzięki którym przeżyły wojnę. Małżeństwo Adamowiczów z trójką młodszych dzieci ukryło się w bunkrze na polu. Zostali zamordowani podczas jednego z wyjść z kryjówki^[1].

W 1944 roku Mykoła zachorował i zmarł^[1].

W 2023 roku za swoją postawę podczas uroczystości w Belwederze w Warszawie małżeństwo Koreniów zostało pośmiertnie wyróżnione Medalami Virtus et Fraternitas^[2][3][4].