NUR-22 „Izabela”

Dane podstawowe
Producent	Radwar
Typ	samobieżna stacja radiolokacyjna
Historia
Lata produkcji	1998–2003
Dane techniczne
Zasięg	do 100 km
Pasmo	pasmo S
Częstotliwość	3,2-3,4 GHz
Liczba śledzonych obiektów	72
Użytkownicy
Polska

NUR-22 „Izabela”^[1] – polska samobieżna stacja radiolokacyjna używana przez oddziały przeciwlotnicze Wojsk Lądowych. Przeznaczona jest do wykrywania, śledzenia, identyfikowania celów powietrznych. Potencjał zasięgowy stacji umożliwia wykrycie obiektów o skutecznej powierzchni odbicia 1 m² lecących na wysokości 1000 m w odległości 80 km. Maksymalna odległość wykrycia wynosi 100 km, a maksymalna wysokość wykrycia 7 km^[2]. Stacja zbudowana na podwoziu samochodu Tatra 815 w wersji czteroosiowej.

Stacja wywodzi się z samobieżnego radaru NUR-21 na podwoziu gąsienicowym SPG-1. Początkowo planowano jedynie umieszczenie zmodyfikowanej aparatury stacji NUR-21 na podwoziu kołowym w celu obniżenia ceny i kosztów eksploatacji, lecz z uwagi na dostępność nowych podzespołów elektronicznych na przełomie lat 80. i 90., ostatecznie opracowano ulepszoną i nowocześniejszą stację^[3]. Prace prowadzono w CNPEP Radwar w latach 1987–1992^[2]. Antena została nowo opracowana w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji^[2]. Z uwagi na zawieszenie prac, wejście do produkcji opóźniło się i partia próbna powstała w 1997 roku, a następnie w latach 1998–2003 wykonano dla Wojska Polskiego 8 egzemplarzy seryjnych, w tym 6 na zmodyfikowanym podwoziu SPR-22B^[2]. W Wojsku Polskim radar NUR-22 otrzymał oznaczenie RT-22 i nazwę Izabela^[2]. Część elektroniczną i antenę radaru NUR-22 wykorzystano ponadto przy produkcji jednego egzemplarza eksportowego radaru NUR-21MI na podwoziu gąsienicowym SPG-1M^[2].

Antena paraboliczna ma rozmiary 4,2 × 3,1 m i obraca się z prędkością 6 lub 12 obr./min^[3]. Antena jest unoszona mechanicznie na ramie. Radar ma całkowicie cyfrowy układ obróbki sygnału. Układ pozwala na automatyczne śledzenie 72 celów powietrznych^[2]. Wyposażony jest w system identyfikacji swój-obcy Supraśl i radiostację RRC-9500^[2].

Innym radarem jest nowszy NUR-22-3D(N)^[2].

• pasmo pracy S (3,2-3,4 GHz)^[2]
• zasięg wykrywania: do 100 km^[2]
• pułap wykrywania: 7 km^[2]
• ilość śledzonych obiektów 72
• pokrycie przestrzeni w elewacji -10° +65°^[4]
• moc szczytowa ok. 100 kW^[2]
• moc średnia ok. 1 kW^[2]

• nośnik: Tatra 815

• trakcja kołowa 8×8
• załoga 3 osoby
• silnik wysokoprężny o mocy 360 KM (265 kW)^[2]
• długość – 10,3 m
• szerokości – 2,75 m
• wysokość – 3,39 m
• masa – 31 000 kg

• prędkość:
  • 65 km/h (po drogach utwardzonych)
  • 40 km/h (po drogach gruntowych)
• zasięg – 500-600 km

• Agregat prądotwórczy
• Układ filtrowentylacji z wentylatorem i filtropochłaniaczem
• Układ ogrzewania kabiny kierowcy i nadwozia
• Układ nawigacji zliczeniowe
• Układ chłodzenia aparatury elektronicznej
• Środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej
• Elektroniczny układ poziomowania z dokładnością do 1°

• 4 Zielonogórski Pułk Przeciwlotniczy - Środki rozpoznania radiolokacyjnego. www.4zpplot.wp.mil.pl. [dostęp 2012-08-15]. (pol.).
• NUR-22. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-30)]. (pol.).
• Tomasz Kwasek. Stacje radiolokacyjne NUR-22 i NUR-22-3D(N). „Nowa Technika Wojskowa”. 2/2017, s. 70-74, luty 2017. ISSN 1230-1655.