Nagauta (jap. 長唄), dosł. „długa pieśń epicka” – rodzaj tradycyjnej japońskiej muzyki, towarzyszącej teatrowi kabuki.

Rodzaj nagauta powstał w połowie XVIII wieku. Wpływy obejmowały wokalny styl yōkyoku używany w teatrze nō, zaś instrumenty obejmowały shamisen (jeden lub więcej) i różnego rodzaju bębny. Nurt nagauta jest połączeniem różnych stylów wywodzących się z muzyki popularnej w okresie Edo.

Powstał też podrodzaj muzyki nagauta, meriyasu^[1][2].

• William P. Malm: Nagauta: The Heart of Kabuki Music. Tuttle Publishing, 1963. ISBN 978-0-8371-6900-2. Brak numerów stron w książce
• nagauta, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-04-29]  (ang.).