Narodowy fundusz inwestycyjny – fundusz inwestycyjny typu zamkniętego, w formie spółki akcyjnej założonej przez Skarb Państwa, działający na podstawie ustawy o NFI (Dz.U. z 1993 r. nr 44, poz. 202), która utraciła moc 1 stycznia 2013 roku[1], oraz Kodeksu spółek handlowych[2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1995 roku utworzono 15 narodowych funduszy inwestycyjnych. Stanowiły one element Programu Powszechnej Prywatyzacji. Skarb państwa wniósł do nich akcje skomercjalizowanych byłych przedsiębiorstw państwowych. Każdy pełnoletni obywatel polski był uprawniony do nabycia powszechnego świadectwa udziałowego, które mógł następnie zbyć albo wymienić na akcje NFI[3].
NFI miały prawo sprzedawać posiadane przez siebie akcje lub udziały w przedsiębiorstwach państwowych. Zajmowały się także restrukturyzacją spółek, w tym tzw. "racjonalizacją" zatrudnienia i deklaracyjnie "pozbywaniem się nieprodukcyjnego majątku".
NFI nie płaci podatku od dywidend oraz od zysków z transakcji sprzedaży akcji, które ma w posiadaniu.
Lista NFI
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ustawa z dnia 30 marca 2012 r. o uchyleniu ustawy o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2012 r. poz. 596).
- ↑ Narodowe Fundusze Inwestycyjne, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2008-05-09] .
- ↑ a b Narodowe fundusze inwestycyjne. [w:] Encyklopedia WIEM [on-line]. Grupa Onet.pl SA. [dostęp 2008-05-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).